Theo Vanlancker werkt als ambtenaar bij de dienst Burgerlijke stand van de stad Brussel. Hij voelt zich door niemand aanvaard en neemt wraak op de mensen door wie hij zich geviseerd voelt. Het hek is helemaal van de dam op het moment dat zijn vrouw hem verlaat. Hij broedt een vermetel plan uit om op een ultieme manier wraak te nemen op de mensen die hij verantwoordelijk acht voor het foutlopen van zijn huwelijk. Delcroix, inspecteur bij de Anderlechtse politie, is de eerste die verdenkingen koestert in de richting van Vanlancker. Het wordt een kat- en muisspelletje, tussen die twee, op het scherp van de snee.

ISBN: 9789460018527 – Uitgeverij Vrijdag – Aantal pagina’s: 373 – Thriller

5 van de 5 sterren – Marita

Recensie in één zin

‘Mazzelaar is een schitterende thriller die de nieuwsgierigheid tot het einde blijft prikkelen.’

Hoofdpersonages

Theo Vanlancker is een gefrustreerde ambtenaar. Hij had een erbarmelijke jeugd en nam hiervoor op een gruwelijke wijze wraak op zijn ouders. Dat blijft het patroon in zijn leven. Mensen die hem, volgens hem, benadelen moeten hiervoor boeten. Hij is geniaal in het bedenken van strategieën om dit te bereiken.
Lacroix is een inspecteur bij de politie van Anderlecht. Hij is de mentaliteit van zijn collega’s grondig beu en neemt onbetaald verlof om uit te zoeken wat hij met de rest van zijn leven wil doen. Als zijn overste Leotard hem vraagt om, onofficieel een vermiste vrouw op te sporen, aanvaardt hij deze opdracht. Tijdens zijn zoektocht kruisen de wegen van Vanlancker en Delcroix elkaar.
— Marita

Sfeer

Mazzelaar is een heel spannend verhaal. Het neemt je mee in een snelvaarttempo naar de wereld van Vanlancker en Delcroix en maakt je telkens razend nieuwsgierig naar het vervolg. Het is het type boek dat al je zelfbeheersing vraagt om toch niet eens een paar pagina’s verder te gaan spieken hoe het afloopt.
— Marita

Schrijfstijl

Mazzelaar leest heel vlot. Wat er in het verleden gebeurde wordt heel duidelijk gescheiden van het hedendaagse, door het in de vorm van brieven te vertellen. Het boek is grotendeels in de verhalende vorm geschreven. Het gedeelte over Vanlancker, de ‘slechterik’ in het verhaal, wordt verteld in de ik-vorm. Dit maakt het verhaal heel goed te volgen.
— Marita

Passage uit het boek

‘Delcroix had zijn badge getoond en verteld dat hij al een tijdje op zoek was naar Theo Vanlancker. ‘Waren er problemen met Vanlancker?’
‘Ach,’ schokschouderde Laureyns. ‘De gewone zooi. Ze willen allemaal een boot hebben, maar kunnen nog geen fatsoenlijke knoop leggen. Hij vertrok eens op een zondagavond naar huis en nog geen uur later dobberde zijn boot in het midden van de vaargeul.’
‘Had hij de boot al lang?’
‘Dat weet ik niet,’ zei Laureyns, nog altijd even bars. ‘Dat moet u ginds eens vragen. Bij Roger… de firma Yacht Rent. Ze zitten daar in dat grijs gebouw.’ Hij wees naar de overkant van de vaargeul.
‘Wat zou er volgens u gebeurd kunnen zijn?’
Laureyns keek nors voor zich uit.’

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Benny Baudewyns – Moordgriet

Recensie: Paul De Bruyn – De laatste stap