Sinds hij bij een footballwedstrijd een harde klap tegen zijn hoofd kreeg, heeft politierechercheur Amos Decker een perfect geheugen ontwikkeld. Wanneer Decker op een nacht thuiskomt van een stakeout, vindt hij de lichamen van zijn vrouw, dochtertje en zwager. Vermoord. Wie de dader is, blijft in de weken en maanden daarna een raadsel. Totdat een jaar later een man zichzelf aangeeft. Decker is vastbesloten om uit te zoeken wat er die vreselijke nacht precies is gebeurd, maar de waarheid is erger dan hij ooit voor mogelijk had gehouden.

ISBN: 9789 400 504 462 – David Baldacci – Aantal pagina’s: 400 – Thriller

3 van de 5 sterren — Merel

Recensie in één zin

‘Het boek laat de lezer steeds kennismaken met nieuwe absurde puzzelstukjes. Hoe bizar of onlogisch de ontdekkingen van de hoofdpersoon ook, aan het einde blijken ze onverwachts allemaal perfect in elkaar te passen.’

Hoofdpersonages

Amos Decker is de geheugenman zelf. Amos werkte vroeger bij de FBI, maar na zijn vrouw en kinderen vermoord zijn is hij hiermee gestopt. Zijn personage is op een overtuigende manier neergezet. Een man die zich na het verlies van zijn gezin een beetje heeft laten gaan, de drang heeft om anderen te beschermen en nog dagelijks problemen heeft met de verwerking van zijn trauma. Als lezer voel je precies wat hij doormaakt.
— Merel

Sfeer

Alle negatieve gedachten van de hoofdpersoon, de tragische gebeurtenissen die maar niet op lijken te houden en het spelletje wat de moordenaar met Decker speelt; samen zorgen ze voor een duistere sfeer.
— Merel

Schrijfstijl

Vanaf de eerste bladzijde kan je het boek niet meer neerleggen. Helaas neemt de spanning naarmate het einde vordert steeds meer af. Misschien heeft Baldacci hiervoor gekozen omdat er nog veel vervolgen van De Geheugenman op de planning staan. Al met al, overwegend spannend en pakkend.
— Merel

Passage uit het boek

Decker raakte de versleten plek op zijn spijkerbroek aan en keek naar de knieën waar de bloedvlekken nog altijd te zien waren. Haar bloed. Cassies bloed. Ziekelijk dat het er nog steeds in zat. Verbrand die broek, Amos. De meeste normale mensen zouden dat hebben gedaan. Maar ik ben niet normaal. Ik ben niet meer normaal geweest sinds ik dat veld opstapte en die klap kreeg. Die klap was het enige wat hij nooit had onthouden. Ironisch, omdat het de katalysator was geweest voor het feit dat hij nooit meer iets vergat.

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Keren Blenkfeld – Een liefde in Auschwitz

Recensie: Jarvis – De jongen met bloemen in zijn haar