Twee vrouwen worden vermoord gevonden, liggend in een riviertje. Van beiden zijn de benen aan elkaar genaaid. Wie wil hen laten lijken op zeemeerminnen en waarom? Officier van justitie Jana Berzelius legt verband met de zaak Simon Norell, een jonge man die zijn familie heeft vermoord en sindsdien vastzit. Maar Simon weigert te praten. Iemand moet zijn vertrouwen winnen en de enige die dat kan, is de man die zich beweegt als een dreigende schaduw in het leven van Jana: Danilo Peña.

ISBN: 9789026145643 – Uitgeverij de Fontein – Aantal pagina’s: 331 – Thriller

4 van de 5 sterren – Ies

Recensie in één zin

‘Een bloedstollende thriller met een semi-verrassend einde.’

Hoofdpersonages

Jana Berzelius is de officier van justitie die betrokken is bij de moordzaken. Als kind heeft ze met zes andere kinderen op een eiland gezeten waar ze is opgeleid tot sluipmoordenaar. Ze is op latere leeftijd geadopteerd door een officier van justitie. Danilo Peña is de enige andere die samen met Jana de gruwelen uit zijn jeugd heeft overleefd. Waar Jana voor bestrijding van misdaad heeft gekozen, is Danilo het verkeerde pad ingeslagen en door zijn daden (en de invloed van Jana’s adoptievader) in een TBS-kliniek terecht gekomen. De verdeling van goed en slecht in het boek is vrij duidelijk, waardoor de acties van sommige personages soms ‘out-of-character’ lijken. Zo vermoordt Jana in koelen bloede drie mannen die haar lastig vallen tijdens haar hardlooprondje en helpt Danilo de politie met het uithoren van de hoofdverdachte.
Jana wordt in het onderzoek bijgestaan door Henrik, een gelukkig getrouwde vader van twee, en Mia, een vrijgezelle vrouw met een voorliefde voor foute mannen. In de TBS-kliniek waar Danilo verblijft, heeft hij contact met Nils, een schizofrene man die zijn moeder heeft vermoord, en Simon, die zijn ouders en broer vermoordde en in stukken hakte.
— Ies

Sfeer

Het boek start met een passage die vanuit de moordenaar is geschreven. Hierdoor wordt meteen nieuwsgierigheid gewekt. Wie is de moordenaar en waarom vermoordt hij al deze vrouwen? Er komen in hoog tempo meer lijken bij en de politie probeert met man en macht de moordenaar te vinden voor er meer slachtoffers vallen. Als lezer word je meegesleurd in de redenaties van verschillende personages en vorm je je eigen beeld van de moordenaar en zijn motief. De ontknoping is, ondanks dat het lichtelijk voorspelbaar is, spectaculair te noemen.
— Ies

Schrijfstijl

Het boek is vlot geschreven, er zijn weinig nutteloze passages en hierdoor leest het boek lekker weg. Wel wordt er binnen het hoofdstuk regelmatig tussen personages en oogpunten gewisseld, wat soms voor verwarring zorgt. De scenes die zich afspelen in de TBS-kliniek lijken in het begin weinig met het plot te maken te hebben, waardoor het saai of overbodig kan aanvoelen. Naarmate het boek vordert, wordt echter duidelijk waarom deze scenes van belang zijn en wordt het juist interessant om deze te lezen.
— Ies

Passage uit het boek

‘Wat had hij eigenlijk gehoopt te vinden? Een gat naar de hel? Waar een man zat te wachten, klaar om te bekennen dat hij degene was die de twee vrouwen precies op deze plek had vermoord, in hen had gesneden, hun benen aan elkaar had genaaid en… Hij bleef plotseling staan, draaide zich om, liep snel naar de keuken terug en trok het doeboekje bij Vilma vandaan. ‘Papa, wat doe je?’ riep Vilma. Hij gaf geen antwoord, sloeg het boekje dicht en keek naar de glimlachende zeemeermin die in het water zwom. De haren in zijn nek gingen overeind staan, want terwijl hij naar haar lange groene staartvin keek, besefte hij waarin de moordenaar zijn slachtoffers had willen veranderen.’

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Emelie Schepp - Sub Rosa

Recensie: Emelie Schepp - Vertigo