Ze komen uit de ganzenveer van een fantastische kunstenaar, de sprookjes van Hans Christian Andersen. Al generaties lang spreken ze tot de verbeelding en ze hebben nog niets van hun glans verloren. Voor deze bundel selecteerde vertaalster en Andersen-kenner Annelies van Hees de mooiste sprookjes om (voor) te lezen rond de kerstdagen en tijdens de laatste donkere winteravonden van het jaar.

ISBN: 9789041713407 – Uitgeverij Rainbow – Aantal pagina’s: 108 – Sprookjes

4 van de 5 sterren – Nienke

Recensie in één zin

‘Zelfs nu de winter bijna voorbij is, blijven deze sprookjes heerlijk genieten naar de knusheid van de feestdagen.’

Hoofdpersonages

Tijdens deze verhalenbundel krijgen we verschillende hoofdpersonages te zien: het meisje met de zwavelstokjes, de kerstboom die uit het bos wordt gekapt om zo zijn eerste kerst mee te maken bij een familie, de sneeuwman, een dromerige, oude eik, de verschillende maanden van het jaar, de jaargetijden en de sneeuwkoningin.
— Nienke

Sfeer

Met sprookjes zit de sfeer altijd wel goed en Hans Christian Andersen weet met zijn wintersprookjes de winter knusser en gezelliger dan ooit te maken. Zelfs tijdens het voorjaar snak ik stiekem nog wel een klein beetje naar een echte winter met sneeuw- en ijspret. Maar ook mis ik de gezellige, fijne tijd van Kerst. Een heerlijk boek om even in te verdwalen.
— Nienke

Schrijfstijl

Andersen is niet voor niets beroemd geworden, want zijn sprookjes nemen je aan de hand mee om zo het verhaal op de eerste rij te bekijken. Het is toegankelijk geschreven en makkelijk te volgen. De verhalen zijn los van elkaar te lezen, dus je kunt er zelfs voor kiezen om steeds even door het boek te bladeren en vervolgens een sprookje uit te zoeken. Echter zaten er vrij veel spel-, type en zinsopbouwfouten in het boek, waardoor ik toch een ster minder moet geven.
— Nienke

Passage uit het boek

‘’Het kraakt in mij, zo lekker koud is het!’ zei de sneeuwman. ‘De wind kan zo bijten dat er leven in je komt. En wat staart dat starende ding daar!’ Hij bedoelde de zon, die net onder aan het gaan was. ‘Die krijgt mij heus niet aan het knipperen, ik hou alle stukjes en beetjes wel bij elkaar.’
Hij had twee driehoekige stukjes dakpan als ogen. Zijn mond was een brokstuk van een oude hark, daarom had hij ook tanden.
Hij was geboren onder hoerageroep van de jongens, begroet door de klank van belletjes en het klappen van de zweep van sleeën.’

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Elli Woollard – Sprookjes van Grimm

Recensie: Jens Andersen – Lego: Het verhaal van het…