Mattias is geboren op 20 juli 1969, in de nacht van de allereerste maanlanding. Niet Neil Armstrong maar Buzz Aldrin is zijn idool, de man die als tweede voet aan de grond zette op de maan. ‘Het vereist enorme wilskracht, mazzel en vakkundigheid om eerste te worden. Maar er is een reusachtig hart voor nodig om nummer twee te zijn.’ aldus Mattias. Zelf probeert hij ook zo onopvallend mogelijk door het leven te gaan.

Het lukt hem een kalm en rustig leven te leiden tot het moment dat zijn vriendin Helle na dertien jaar hun relatie verbreekt. Mattias is er stuk van en laat zich – tegen zijn normale, rustige gedrag in – door zijn vrienden overhalen om als geluidsman van hun band mee te gaan naar een concert op de Faeröer eilanden. Onderweg gaat er heel veel mis en uiteindelijk wordt Mattias midden op een weg wakker. Alleen, gewond en doorweekt.

In deze toestand wordt hij gevonden door Havstein, die op het eiland een leefgemeenschap voor voormalige psychiatrische patiënten runt, waar hij ook Mattias mee naartoe neemt. In ‘de fabriek’ leert hij naast Havstein ook de andere bewoners kennen. Alle bewoners hebben hun eigen verhaal, en dat geldt zeker voor het meisje Ennen. Mattias wil graag onzichtbaar worden maar Ennen houdt hem een spiegel voor en dwingt hem zijn lafheid onder ogen te zien.

ISBN: 9789057598579 – Uitgeverij Podium – Aantal pagina’s: 479 – Roman

4 van de 5 sterren – Jacco

Recensie in één zin

‘De Noorse Mattias verdwijnt in het surrealistische decor van de Faeröer-eilanden en probeert zichzelf terug te vinden door onzichtbaar te worden.’

Hoofdpersonages

Mattias belandt in een leefgemeenschap van voormalig psychiatrische patiënten op de Faeröer-eilanden. Deze leefgemeenschap wordt gerund door psychiater Havstein. De andere bewoners zijn Anna, Palli en, de belangrijkste: Ennen. Allemaal dragen ze een verleden met zich mee en proberen ze daarmee en vooral met zichzelf in het reine te komen. Ook de ouders, de vrienden en de (ex-)vriendin van Mattias thuis in Noorwegen hebben hun rol in het verhaal.
— Jacco

Sfeer

Het boek speelt zich voor het grootste gedeelte af op de Faeröer-eilanden en in ‘de fabriek’, de leefgemeenschap voor voormalig psychiatrische patiënten aldaar. Het contrast tussen de binnen- en buitenwereld is groot. Buiten op het kale grijze eiland waar geen bomen willen groeien, waait en regent het, binnen is de sfeer warm, intiem, menselijk en liefdevol.
— Jacco

Schrijfstijl

Beschrijvend en gedetailleerd, maar het verhaal loopt en zet aan tot verder lezen. De sfeer van het boek komt duidelijk over, je ziet het desolate landschap voor je en voelt de regen buiten, net zoals je de warmte in ‘de fabriek’ voelt. Deze stevige roman laat zich met vaart lezen.
— Jacco

Passage uit het boek

‘De persoon van wie je houdt bestaat voor 72,8 procent uit water en het heeft al weken niet geregend. Hier sta ik, midden in de tuin, mijn voeten stevig op de grond geplant. Ik sta over de tulpen gebogen, met handschoenen aan, een kleine snoeischaar tussen mijn vingers, het is vroeg in de ochtend, april 1999 en het begint al warmer te worden, viel me de afgelopen dagen op, er gebeuren dingen, ik merkte het toen ik vandaag uit de auto stapte, in de ochtendschemering, toen ik het hek van de kwekerij opendeed, de lucht was zachter, de kantjes niet meer zo scherp, eindelijk kon ik mijn blauwe sportschoenen aan in plaats van mijn winterlaarzen.’

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Peter J.L.M. Bernink – Het Festival

Recensie: Rachel Williams & Freya Hartas – Kalm aan……