Recensie: Juan Gómez Bárcena – De hemel boven Lima

Recensie: Juan Gómez Bárcena – De hemel boven Lima


Carlos en José, twee bevriende en zeer welgestelde rechtenstudenten, spelen dat ze dichters op een zolderkamertje zijn, maar hun ambitie is aanzienlijk groter dan hun talent. Dus bedenken ze een plan: ze verzinnen een mysterieuze en aantrekkelijke vrouw, Georgina Hübner. Onder haar naam schrijven ze intieme brieven aan een beroemde Spaanse dichter, te weten Juan Ramon Jiménez Mantecón, in de hoop dat hij speciaal voor haar een gedicht zal schrijven.

De dichter beantwoordt Georgina’s brieven trouw en steeds vuriger, maar een gedicht blijft uit. Carlos bedenkt een plan dat meer kans van slagen heeft: een roman maken van Georgina’s correspondentie met de dichter. Helaas stokt de brievenaanvoer uit Madrid wanneer er in Lima stakingen uitbreken. Die stakingen leiden tot een scheiding van geesten tussen José, die niets met het gepeupel te maken wil hebben, en Carlos, die door de gewelddadige gebeurtenissen tot een ander sociaal en politiek inzicht komt. Als alle hoop op verder contact met de dichter is vervlogen, volgt er ten slotte toch nog één brief…

ISBN: 9789028442986 – Uitgeverij Wereldbibliotheek – Aantal pagina’s: 288 – Roman


*****

4 van de 5 sterren – Antoine


Start scrollen!

Vanaf hier weet je binnen één minuut of dit boek bij je past.

Recensie in één zin

‘Prachtige roman van Gómez Bárcena waarvoor je wel de tijd moet nemen.’

Hoofdpersonages

*****

Carlos en José zijn twintigjarige rechtenstudenten in Lima, maar in het diepst van hun hart willen ze dichter zijn. Ze gedragen zich ook als zodanig. Hun werk is echter niet goed genoeg voor publicatie. Vanwege hun doen en laten kun je ze bijna een ‘wannabe’ noemen. Zowel Carlos en José worden, in hun idee om de Spaanse dichter te verleiden, gekenmerkt door naïviteit, dat richting onnozelheid gaat, in combinatie met overmoedigheid. Het koppel hanteert dus een gekunstelde aanpak, die hen dikwijls in een penibele situatie doet belanden.
Carlos zelf is introvert, weifelend, verstandig en voorzichtig, en in relatie tot zijn vader is hij lijdelijk. De wil van zijn vader is wet. Hij krijgt weinig ruimte. José daarentegen is (tref)zekerder, meer avontuurlijk, outgoing en een grotere Casanova dan Carlos. José is uitgesproken en een stuk overmoediger dan Carlos. Later in het verhaal verandert de attitude van Carlos en hij dreigt dan tegenover José te komen staan.
José en Carlos hebben beiden een eigen beeld over de door hen gecreëerde Georgina. In tegenstelling tot José verlangt Carlos, zo begrijp ik, vurig naar een vleselijke wording van Georgina. Wat uiteindelijk het lot van Georgina zal zijn, wordt duidelijk aan het einde van het boek.
Opmerking verdient dat de andere personages eveneens zeer intrigerend zijn.
— Antoine

Sfeer

*****

De roman bevat aantrekkelijke thematiek, zoals de scheidslijn tussen fictie en realiteit, de maakbaarheid van gevoelens en het verlangen naar een andere toekomst. Want dikwijls blijkt bij de personages het issue te zijn of iemands positie veranderbaar is, en zo ja, of die positie niet wordt bepaald door niet te veranderen omstandigheden van buitenaf, bijvoorbeeld de afkomst uit een bepaald milieu, de sociale setting, etc. De auteur legt op die sociale setting een duidelijk accent. Hij schetst de gespannen verhoudingen tussen arm en rijk in de Peruaanse samenleving aan het begin van de twintigste eeuw. De tegenstellingen tussen rijk en arm, die in de roman worden omschreven, doen zich zelfs nu – een eeuw later! – nog altijd gevoelen.
Tenslotte, de subtiel verweven elementen van de komedie zijn echter flinterdun en daarom niet sterk genoeg om de roman luchtig of geestig te noemen. Het verhaal in de roman bevat een vleugje machismo en enkele pikante scènes.
— Antoine

Schrijfstijl

*****

Heel speelse schrijfstijl, stilistisch, maar wel zeer abstract, wat een negatief effect had op de leesbaarheid en de ‘doorleesbaarheid’ van het boek. In de roman staan termen die niet gangbaar meer zijn in het hedendaags taalgebruik, zoals “scheep gaan” en “gaanderij”. Liefhebbers van brievenromans kunnen beter een ander boek kiezen, zoals ‘De stoel met de adelaar’ van Carlos Fuentes Macias.
— Antoine

Passage uit het boek

‘In het begin geven Carlos en José elkaar de schuld: heb je die brieven zo vaak nagekeken en je hebt niet gemerkt dat we haar een zus hadden gegeven en weer afgenomen? Als je de zaak wat serieuzer had genomen dan zouden dit soort dingen niet gebeuren, enzovoort. Vervolgens geven ze de doctorandus de schuld: twee sol om een paar rotbriefjes te lezen en hij ziet de errata niet eens. Dan is Juan Ramón de schuldige, ook al weten ze niet goed aan te geven waarom: hun boosheid betreft voor de eerste keer simpelweg hem. Uiteindelijk heeft niemand de schuld. Alles is vergeven, maar tegelijkertijd is het oneindig treurig, hoop op troost ontbreekt.’

Leesvoorschrift

Nestel je comfortabel in een zetel van een literair café in een Europese hoofdstad, waar zich in het verleden bekende intellectuelen, schrijvers en filosofen hebben bevonden. Bestel een buitenlands biertje en maak notities van de inhoud van het boek, zodat je vanavond input weet te geven tijdens de leesclub.

Voor vrouwen of mannen?

vrouw-of-man

29%

71%

Hoe dik is de pil?

288 pagina’s
dikke-pil

Ook gelezen? Hoeveel sterren krijgt dit boek van jou?

 


boekiewoogie-beeldmerk



+ Er zijn nog geen reacties

Reactie toevoegen

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.