Recensie: Lesley Kara – Het gerucht
Joanna Critchley is vier maanden geleden van Londen naar het rustige kustdorpje Flinstead verhuisd. Ze wilde in de buurt van haar moeder wonen en haar zoontje Alfie een rustiger leven bieden dan in de grote stad.
Achtenveertig jaar geleden werd in de buurt van het dorpje een vijfjarige jongen vermoord door Sally McGowan. Zij was toen tien jaar. Aan de schoolpoort hoort Joanna het gerucht dat Sally, onder een andere identiteit, in Flinstead zou wonen. Het gerucht begint een eigen leven te leiden. Mensen vertrouwen elkaar niet meer, er wordt geweld gebruikt tegenover mensen van wie men vermoedt dat ze weleens Sally ‘zouden kunnen zijn’.
Samen met haar partner, de journalist Michaël, gaat Sally op zoek naar de waarheid. Een waarheid die zo schokkend is dat hij haar hele leven op stelten zet.
ISBN: 9789044357394 – Uitgeverij The House of Books – Aantal pagina’s: 301 – Thriller
5 van de 5 sterren – Marita
Start scrollen!
Vanaf hier weet je binnen één minuut of dit boek bij je past.
Recensie in één zin
‘Het gerucht is een thriller op topniveau.’
Hoofdpersonages
Het hoofdpersonage van Het gerucht is Joanna. Zij is een alleenstaande moeder. Ze verhuist, samen met haar zoontje Alfie, naar het kustdorpje waar zij zelf opgroeide. Zo woont ze in de buurt van haar moeder en kan Alfie opgroeien in een rustige omgeving.
Sally McGowan vermoordde als tienjarig meisje een jongetje van vijf, Robbie Harris. De nu achtenvijftigjarige vrouw kreeg via een beschermingsprogramma een volledig nieuwe identiteit. Desondanks krijgt ze geen kans om haar leven echt opnieuw op te bouwen, want telkens weer zijn er mensen die vermoeden wie zij is en haar bedreigen. Dit gebeurt ook opnieuw in Flinstead, het dorpje waar ze nu woont.
— Marita
Sfeer
Het gerucht is een zeer meeslepend boek. Lesley Kara zet je regelmatig op het verkeerde been met de verrassende wendingen die het verhaal neemt. Op die manier houdt ze je in de ban van het verhaal tot de laatste zin.
— Marita
Schrijfstijl
Het gerucht is geschreven in de ik-vorm. Het verhaal is heel vlot geschreven. Kara sleept je moeiteloos mee in de gevoelswereld van zowel Joanna als van de volwassen Sally. De spanning wordt bladzijde na bladzijde bijna ongemerkt opgebouwd, zodat je gewoon niet kan ophouden met verder lezen.
— Marita
Passage uit het boek
‘Mevrouw Haynes is het toonbeeld van vriendelijkheid als ik Alfie terugbreng naar school. Ze is vast bang dat ik een klacht ga indienen over die foto, wat ik, om eerlijk te zijn, ook niet helemaal uitsluit. Alleen bij de gedachte aan die foto voel ik me al misselijk worden. Wie doet nou zoiets!
Maar meester Matthews heeft zijn excuses al gemaakt en de foto hangt niet meer op het mededelingenbord. Bovendien zou ik eigenlijk niet weten wat voor goeds het zou doen als ik een klacht indien. Dan zou ik weleens de reputatie kunnen krijgen dat ik een lastpak ben en met fluwelen handschoentjes moet worden aangepakt. Of misschien is het de aanwezigheid van Sol die haar vriendelijker maakt. Honden hebben dat effect soms op mensen en Flinstead zit vol met hondenliefhebbers. Toen Alfie in Londen op school zat, waren honden op het hele terrein streng verboden.’
Leesvoorschrift
Voor vrouwen of mannen?
50%
50%
Hoe dik is de pil?
Ook gelezen? Hoeveel sterren krijgt dit boek van jou?
+ Er zijn nog geen reacties
Reactie toevoegen