Daniel Meskes klimt uit zijn wieg en kruipt naar de donkere kamer van zijn vader, waar hij een emmer giftige foto-inkt aan zijn mond zet. Een geniale dokter opereert en reanimeert hem tegelijk. Daniel is een medisch wonder. Jaren later klimt Daniel op het dak van de lokale bibliotheek. Hij bekijkt de mensen en luistert naar alles wat ze zeggen: de leugens, het geroddel. Hij besluit alleen nog maar de waarheid te spreken, want iedereen wordt maar verdrietig van geheimen. Met de waarheid kun je tenminste niets kapotmaken. Maar hoe houd je dat vol, een leven zonder liegen? En wat moet je doen als je niet weet wat de waarheid is?

ISBN: 9789 038 899 3305 – Nijgh & Van Ditmar – Aantal pagina’s: 484 – Bildungsroman

2 van de 5 sterren — Merel

Start scrollen!

Vanaf hier weet je binnen één minuut of dit boek bij je past.

Recensie in één zin

‘Een Bildungsroman die je door de interessante verhaallijnen eerder uit hebt dan je door de bijna 500 pagina’s zou vermoeden, maar met een wel érg opvallend hoog Jonathan Safran Foer gehalte.’

Hoofdpersonages

Het hoofdpersonage is Daniel. Daniel wordt geboren in een gezin waar creativiteit een grote rol speelt. Zijn vader Leon is fotograaf en Frances, zijn moeder, werkt eerst bij het gemeentearchief en dan bij de plaatselijke bibliotheek. ‘Eland’ volgt Daniel op zijn eigen weg naar het schrijverschap. De tweede verhaallijn volgt dokter Goetmakers, die zijn bijzondere naam eer aan doet, omdat hij Daniel als baby van de dood heeft gered. Goetmakers is een uitblinker in zijn vak en menig dokter kijkt naar hem op, wat zijn veel jongere vrouw als aantrekkelijk ervaart. Maar, net zoals Daniel wordt ook meneer Goetmakers ouder en dat gaat bij beiden niet van een leien dakje.
— Merel

Sfeer

Vanaf het begin van het boek vraag je je af of de paden van dokter Goetmakers en Daniel nog eens zullen kruisen. Ze maken beide andere dingen mee, maar delen die ene gebeurtenis die ze met elkaar verbindt. De momenten dat Daniel zijn onschuld verliest en anders naar zijn moeder gaat kijken terwijl zijn vader machteloos staat zijn bijna vervelend om te lezen. Zo goed wordt de ongemakkelijkheid die vader Leon voelt overgebracht. Wanneer Daniel er een erg bijzondere afspraak met een veel oudere vrouw op nahoudt is ongemakkelijkheid echter een eufemisme. Het boekt voert je dan ook mee langs verschillende emoties.
— Merel

Schrijfstijl

Het boek bestaat uit verschillende delen elk van elkaar gescheiden door middel van een foto. De meeste opvallende kentering vindt echter in de laatste 40 pagina’s plaats. Zowel het lettertype als het vertelperspectief en de setting veranderen. En dan gebeurt er even iets teveel. Een vader die zijn vrouw en kind achterlaat, het vermogen om te praten kwijtraken, afwijkend van de standaard vormgeving van literatuur door middel van extra spaties en leegtes tussen zinnen, of juist een foto van een visitekaartje. Lezers die de roman Extreem Luid & Ongelofelijk Dichtbij van Jonathan Safran Foer gelezen hebben zullen wellicht een déjà vu hebben.
— Merel

Passage uit het boek

‘In groep 3 was Daniel op alfabetische volgorde aan de afdeling jeugdliteratuur begonnen. In groep 4 begon hij voorzichtig aan de grotemensenboeken, en nu, op zijn twaalfde, was hij al bij de U. Toen hij in de brugklas een leeslijst kreeg voorgelegd, had hij daar het grootste deel al van gelezen. Een beetje trots dat hij zo voor was op zijn klasgenoten sprong Daniel ’s middags na school op de balie waarachter zijn moeder zat te werken. ‘De U kun je overslaan,’ zei Frances. ‘Je bent nog te jong voor Updike.’ Ze had gelijk: je had maar weinig schrijvers met een U. Lelijke letter, misschien was het daarom. Er stonden maar zo’n twintig boeken, waarvan er vijf of zes van die Updike waren, met op één boek een blote vrouw op de voorkant. Ze was een beetje dik.’

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Mel Wallis de Vries – Kansloos

Recensie: Brenda Navarro – Lege huizen