Urania Cabral keert na vijfendertig jaar terug naar de Dominicaanse Republiek om haar zieke vader te confronteren met zijn verleden als marionet van de verschrikkelijke dictator Trujillo. Via haar monologen en het meedogenloze verhaal van Trujillo komen de tientallen jaren die deze potentaat zijn land terroriseerde tot leven.

Het feest van de Bok is behalve een beeldend verslag van een dictatuur ook het verhaal van een vrouw die haar traumatische verleden niet achter zich kan laten en die zich, ondanks de gruwelijke herinneringen die ze met zich meedraagt, tot haar dood verbonden zal voelen met een perverse dictator. Hij zal voor altijd de man blijven die haar leven bepaalde. Op een pijnlijk subtiele maar precieze toon geeft Vargas Llosa inzicht in het menselijk onvermogen om het verleden los te laten.

ISBN: 9789029094092 – Uitgeverij Meulenhoff – Aantal pagina’s: 448 – Roman

4 van de 5 sterren – Antoine

Recensie in één zin

‘Bijzonder imposante roman over de gevolgen van een life changing event tijdens een periode van  dictatuur in de Dominicaanse Republiek.’

Hoofdpersonages

Urania Cabral is de dochter van Agustín Cabral, die de functie van senaatsvoorzitter vervulde tijdens het regime van dictator Rafael Leónidas Trujillo Molina van de Dominicaanse Republiek. Vader Cabral is vanwege een hersenbloeding tien jaar geleden ernstig mentaal beperkt geraakt. Slecht vijf tot tien procent begrijpt hij, hij praat niet terug en reageert niet. Urania Cabral keert in Het feest van de Bok weer terug naar haar ouderlijke nest en zoekt, na vijfendertig jaar te hebben verbleven in Amerika,  haar vader op. Urania ontwikkelt bij het weerzien van haar gehandicapte vader een monoloog, waarin ze haar rancune uit over de dictator en de rol die haar vader speelde tijdens het bewind van Trujillo. Later in het boek wordt duidelijk waar deze rancune vandaan komt; zij deelt de gebeurtenissen met haar tante en nichtjes.

Deze dictator Trujillo, die zich (bewust?) een Hitler-snorretje had aangemeten, had als bijnaam ‘de Bok’ vanwege zijn vele seksuele escapades en perverse gedragingen. Trujillo had wrede en sadistische trekjes en voelt zich enorm gevleid door het onderdanige gedrag van zijn ministers, een gedrag dat gevoed werd door angst. Toch zijn er anti-Trujillisten die het regime in het begin van de jaren ‘60 omver willen werpen. Maar, lukt het plan dat zij hebben uitgedacht? En wie zijn de uiteindelijke helden in het verhaal?
— Antoine

Sfeer

De roman Bittere tijden, eveneens van de hand van Mario Vargas Llosa (2019), is geschoeid op de leest van de roman Het feest van de Bok. De parallel is dat beide romans een nagenoeg waarheidsgetrouwe reconstructie zijn van historische politieke gebeurtenissen en fenomenen, zoals dictatuur en overheersing in de landen van Midden-Amerika, hier en daar aangevuld met dramatiek en fictie. De roman heeft een bijna encyclopedisch karakter en een geschiedkundige toonzetting zonder non-fictie te kunnen worden genoemd. Nadeel is dan wel weer dat enorm veel feiten worden genoemd.
De kracht van Het feest van de Bok zit in het feit dat bepaalde hoofdstukken enorme indruk hebben gewekt. Bijvoorbeeld de hoofdstukken waarin Urania tegen vader Cabral praat in een onophoudelijke monoloog, of dat hij nu wil of niet…
— Antoine

Schrijfstijl

Wat ik bijzonder vind in de roman is dat in diverse hoofdstukken een wisseling van vertelperspectief wordt gegeven. Met name in de hoofdstukken waarin Urania tegen haar vader spreekt. Als een blikseminslag in het verhaal, wendt de schrijver zich direct tot Urania, waarbij het lijkt alsof de gedachten van de lezer worden gereflecteerd. Het verhaal verloopt extreem traag en heeft een analytisch karakter. Ik merkte in Het feest van de Bok een duidelijke ‘dip’ in het verhaal. Vooral wanneer je jezelf afvraagt wat de precieze beweegreden is voor Urania’s gedrag richting haar vader, moet je doorlezen. Juist op dat moment. Want het verhaal neemt weer snel een verrassende wending.
— Antoine

Passage uit het boek

‘De invalide man haalt zijn schouders op, alsof hij wil zeggen: weet ik veel, dat zul je zelf wel weten. Begreep hij dan wat ze zei? Nee. In elk geval niet de hele tijd. De hersenbloeding had zijn bevattingsvermogen vermoedelijk niet volledig uitgewist maar tot tien, vijf procent van het normale teruggebracht. Die beperkte, verarmde, in slowmotion werkende hersenen waren ongetwijfeld in staat de informatie die zijn zintuigen hoogstens een paar minuten, misschien maar enkele seconden opvingen, alvorens te vervagen, vast te houden en te verwerken.’

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Tara June Winch – Het Spiegelwoordenboek

Recensie: Ida Tufte Michelsen – Zonnevangers 1 – Het…