Recensie: Rachael Lippincott – Vijf stappen van jou

Recensie: Rachael Lippincott – Vijf stappen van jou


Stella Grant houdt ervan om controle te hebben. Om haar taaislijmziekte te beheersen en de mogelijkheid van longtransplantatie te behouden, moet Stella zes stappen afstand houden met alles en iedereen. Het enige waar Will Newman controle over wil hebben, is het verlaten van het ziekenhuis. Binnenkort wordt hij achttien en kan hij alle apparaten loskoppelen en de wereld zien.
Will is precies waar Stella van weg moet blijven. Als hij alleen al op haar ademt, zou ze haar plek op de transplantatielijst kwijt kunnen raken. Een van hen zou zelfs kunnen sterven. Afstand: zes stappen. Geen uitzonderingen. Maar plotseling voelt zes stappen niet aan als veiligheid. Het voelt als een straf.
Wat als ze een klein stukje van de ruimte konden stelen die hun kapotte longen van hen hebben gestolen? Zou vijf stappen uit elkaar echt zo gevaarlijk zijn als het ervoor zorgt dat hun hart stopt met breken?

ISBN: 9789021417882 – Uitgeverij Volt – Aantal pagina’s: 230 – Young Adult


*****

5 van de 5 sterren – Nienke


Start scrollen!

Vanaf hier weet je binnen één minuut of dit boek bij je past.

Recensie in één zin

‘Knap staaltje schrijfwerk dat je aangrijpt tot op het bot.’

Hoofdpersonages

*****

Stella Grant lijdt aan CF, ook wel bekend als taaislijmziekte. Haar leven bestaat uit het hebben van controle. Alles om te overleven en op een kans om te leven. Ze moet zes stappen afstand houden van andere mensen met taaislijmziekte, dus ook van haar beste vriend Poe, waar ze mee is opgegroeid in het ziekenhuis. Wanneer nieuwkomer Will bij Stella op de gang komt, worden de zes stappen afstand steeds lastiger vol te houden. Will lijdt ook aan taaislijmziekte, echter gaat deze gepaard met de bacterie B. Cepacia, wat voor Stella kan betekenen dat ze haar plek op de wachtlijst voor nieuwe longen kan verliezen, of, erger zelfs, haar leven.
Will wil niks liever dan 18 worden en het ziekenhuis verlaten waar hij zijn hele leven al in doorbrengt. De wereld heeft hij overgevlogen, maar veel heeft hij er niet van gezien; alleen de binnenkant van een ziekenhuis.
Kan één stap dichterbij overbrugd worden of is dit de afstand waar ze mee moeten leven?
— Nienke

Sfeer

*****

Ook al gaat het boek over een vreselijke ziekte, het voelt niet zwaar aan. De sfeer is op bepaalde momenten zelfs luchtig. We zien de personages opbloeien, de grenzen opzoeken en het mooist van allemaal voor het eerst eens echt leven, genieten. Natuurlijk gebeuren er dingen die vreselijk zijn, en ik heb ook goed zitten huilen, maar dit weerhoudt het boek er niet van dat de sfeer prettig is. Het is niet een geladen sfeer waar je je doorheen moet worstelen en alleen maar een naar gevoel van krijgt. Je leeft mee, lacht mee en huilt mee, maar ergens geniet je ook.
— Nienke

Schrijfstijl

*****

Lippincott zorgt er met haar schrijfstijl voor dat ze de moeilijke momenten paart met luchtigere momenten. Ze creëert een luchtige sfeer door het boek heen, waardoor je je op je gemak voelt. Het is een gevoelig en zwaarder onderwerp, maar tijdens het lezen merkte ik daar zelf niet veel van. Ik zag de personages opleven, vechten, groeien en vooral langzaamaan genieten. Ik genoot van het idee dat zij gelukkiger werden, dat ze iets hadden om van te genieten.
Het is knap om zo’n onderwerp te kiezen en het niet te zwaar te maken. Uiteraard gebeurden er vervelende dingen die mij enorm raakten, maar je blijft hier niet in hangen, en dat vond ik fijn. Het wordt geen geladen, trieste sfeer.
— Nienke

Passage uit het boek

‘Ik loop naar het trapje, trek mijn broek uit en blijf daar even in alleen mijn boxershort staan. Het water en Stella roepen me. Langzaam laat ik me in het water zakken, onze ogen op elkaar gericht terwijl we moeizaam ademhalen.
Voor één keer heeft dat niets te maken met onze ziekte.
Ik glijd onderwater en ze volgt me. Kleine bubbels drijven naar de oppervlakte terwijl we naar elkaar kijken in de wereld onder water. Ons haar drijft omhoog en om ons heen, trekt naar de oppervlakte. De lichtjes werpen schaduwen op onze magere lijven.
We glimlachen naar elkaar. Er zijn duizenden redenen om het niet te doen, maar nu ik zo naar haar kijk, voel ik dat ik verliefd op haar word.’

Leesvoorschrift

Zoek een knus hoekje op waar je je prettig voelt, pak een paar tissues erbij en probeer vijf stappen afstand te houden van Will, Stella en Poe.

Voor vrouwen of mannen?

vrouw-of-man

60%

40%

Hoe dik is de pil?

230 pagina’s
dikke-pil

Ook gelezen? Hoeveel sterren geef jij dit boek?

 


boekiewoogie-beeldmerk



+ Er zijn nog geen reacties

Reactie toevoegen

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.