Sandra Bernart – Ik zag Menno | Boekiewoogie

Vincent en Kim gaan trouwen. Wanneer ze op de bruidsbeurs een reisbrochure doorbladeren voor hun huwelijksreis, ziet Vincent zijn verdwenen en doodverklaarde broer Menno op een foto staan. Hij gelooft heilig dat Menno nog leeft en in Spanje een nieuw leven leidt. Vincent begint aan een persoonlijke missie: zijn broer vinden. Tijdens zijn zoektocht in Spanje leert hij de bloedmooie straatartiest Rosana kennen en merkt hij steeds meer dat zijn nieuwe en impulsieve bestaan hem verrassend goed bevalt.

ISBN: 9789 491 773 272 – Uitgeverij Palmslag – Aantal pagina’s: 228 – Roman

*****

5 van de 5 sterren — Coby

Vanaf hier weet je binnen één minuut of dit boek bij je past.

Start!

Recensie in één zin

‘Een zoektocht naar familie, identiteit en een bestemming.’

Hoofdpersonages

*****

Vincent speelt het op safe. Zijn leven is gebaseerd op kansberekeningen en wetenschappelijke theorieën. Toch is hij niet irritant: hij heeft een hoge gunfactor en komt overal mee weg. Gaandeweg het verhaal leer je hem steeds beter begrijpen, voel je zijn pijn en zoek je met hem mee. Hij is goed, interessant en geloofwaardig als hoofdpersoon. Zijn transformatie gaat geleidelijk en ontwikkelt zich prachtig.
— Coby

Sfeer

*****

De sfeer voelt aan als een nostalgische zomervakantie. Zo’n eentje die achteraf gezien fantastisch en onvergetelijk was, maar die je destijds als vanzelfsprekend beleefde. De zin vooraf, de lichte chaos onderweg en net als het echt leuk wordt en je je thuis begint te voelen, moet je ineens weer weg. Een charmante roadtrip, absurdistisch en levensecht tegelijk.
— Coby

Schrijfstijl

*****

Het boek leest als een trein, als een mooie film. Aan het begin vrees je heel even voor een Hollandse herhaling van ‘The Rosie Project’, maar ‘Ik zag Menno’ volgt algauw zijn eigen weg en gaat veel, veel dieper. Het is dramatisch en lichtvoetig tegelijk, met speelse details en rake dialogen. Niet gekunsteld, maar als vanzelf. De beschrijvingen zijn eenvoudig en heel beeldend. Alle karakters blijven interessant en hebben diepgang. Het verhaal verveelt geen seconde en laat geen kansen liggen.
— Coby

Passage uit het boek

‘Zijn hier eigenlijk dolfijnen?’ vroeg ik na een tijdje.
‘Ja, die zijn hier. Soms zie je ze springen, meestal in groepjes. Maar je moet er niet naar zoeken. Dan zul je ze nooit zien. Pas als je niet meer naar ze zoekt, ga je ze zien.’
Ik probeerde nonchalant naar de zee te blijven kijken, alsof ik niet zojuist had gehoord dat er dolfijnen in groepjes voorbij konden springen, maar merkte dat ik onwillekeurig bij elke oneffenheid, donkere vlek of rimpeling hoopte op dolfijnen.

Leesvoorschrift