“Ik ben niet haatdragend, ik blijf niet hangen in meningsverschillen en vraag me nooit af wat anderen beweegt”. Zo omschrijft Susan Green zichzelf in de eerste regels van het boek. Andere mensen zien haar als een stekelig en moeilijk persoon, wat wel past bij haar voorliefde voor cactussen.
Susan vindt dat ze haar leven goed op orde heeft, een vaste baan, een appartement precies groot genoeg voor één persoon en voor culturele uitstapjes heeft ze een prima regeling met een leuke man. Dan wordt de orde en regelmaat ruw verstoord als haar moeder overlijdt en ze tegelijkertijd ontdekt dat ze zwanger is.

ISBN: 9789026143410 – Uitgeverij De Fontein – Aantal pagina’s: 384 – Roman

4 van de 5 sterren – Joke

Recensie in één zin

‘Een roman met stekels die verdwijnen door vriendschap en liefde.’

Hoofdpersonages

Susan is 45 jaar, eigenzinnig en ordelijk. Ze heeft dan ook een bijzondere kijk op de dingen. Ze houdt de mensen graag op afstand en zet daarbij haar stekels op. De vergelijking met een cactus is daarom ook treffend. Stekelig van buiten, maar zacht van binnen.
Haar jongere broer Edward is duidelijk haar tegenpool, zonder wilskracht en liever lui dan moe.
Het is dus ook niet verrassend dat dit tot conflicten leidt tussen broer en zus.
— Joke

Sfeer

Familiebanden spelen een belangrijke rol in het boek. De strijd die Susan aangaat met haar broer rond het testament van hun moeder bepaalt de sfeer. Langzaam ontdekt Susan dat ze niet alles alleen kan en dan komt vriendschap en zelfs de liefde aan bod.
— Joke

Schrijfstijl

Het verhaal is opgedeeld in acht maanden, overzichtelijk met af en toe een flashback naar de jeugd van Susan. Vanaf de eerste bladzijde leef je mee met Susan. Het is vlot geschreven en blijft boeien tot het eind.
Overgoten met de nodige humor, word je op een zeer ontspannen manier het boek ingezogen.
— Joke

Passage uit het boek

‘Ik voelde me wat licht in mijn hoofd en ging dus op de rand van de rieten stoel zitten waar mijn moeders sleetse roze badjas over de rugleuning hing als een huid die ze had afgeworpen. De slaapkamer werd bijna volledig in beslag genomen door haar zesdelige essenhouten slaapkamerameublement waar ze buitensporig trots op was. Ik weet nog dat ze vertelde dat het mijn vader meer dan drie maandsalarissen had gekost, in de jaren zestig. Op de kaptafel stond een zilveren lijstje met een foto van ons vieren, voor een locomotief. Ik liep ernaartoe en pakte hem op. Op de foto was ik een jaar of negen, dus Edward zal rond de zeven geweest zijn. Mijn ouders stonden in het midden van de foto. Ik hield mijn vaders hand vast en Edward die van mijn moeder. We lachten allemaal, als een normaal functionerend gezin.’

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Onze leestips voor de zomer

Recensie: Susan Muskee – Siervuurwerk & sneeuwvlokken