De wolf, de meest gevreesde jager van onze contreien, hangt dan wel niet langer rond in de schaduwen van de bosrand, hij doet dat des te meer in onze verbeelding: als een likkebaardend, kwijlend beest met blikkerende tanden en boosaardige ogen. Van dat sprookjesdier, die grote boze wolf, waren we eindelijk verlost. Dankzij al net zo sprookjesachtige jagers, maar vooral dankzij de doortastendheid waarmee we onze laatste resten wildernis vernielden.

Nu wolven zich weer in onze verkavelde uithoek wagen, duiken ook oude angstbeelden weer op. Laten wolvensympathisanten zich al te gemakkelijk in de luren leggen door een monster in schaapskleren, of trekken critici nodeloos aan de alarmbel? Vanwaar die ambigue relatie tussen wolf en mens?

Om die vraag te beantwoorden, en om ons onze gedeelde toekomst te kunnen verbeelden, is een zicht op de natuur- en cultuurhistorische relatie van wolven en mensen onontbeerlijk.

ISBN: 9789464750287 – Uitgeverij Ertsberg – Aantal pagina’s: 208 – Non-fictie

3 van de 5 sterren — Frederique

Recensie in één zin

‘Fascinerend boek over het politieke bestaan van de wolf en de maakbaarheid van de natuur om ons heen.’

Wat heb ik aan dit boek?

Wolf: wildernisgeschiedenis is enorm actueel. Het boek gaat niet alleen in op de opkomst van de wolf in de laatste jaren en hoe we daar mee om zijn gegaan, maar gaat daarnaast ook in op hoe we met de wildernis om ons heen als geheel zijn omgegaan. Hierbij kijkt Smeyers niet alleen naar de huidige tijd, maar ook hoe we met wolven om zijn gegaan door de eeuwen heen zowel binnen als buiten Europa en welke rol wij als mens de wolf hebben toebedeeld.
— Frederique

Schrijfstijl

Kristof Smeyers heeft een hele fijne schrijfstijl en weet het onderwerp boeiend uiteen te zetten. Het taalgebruik is toegankelijk en voert je gemakkelijk mee door de hoofdstukken heen. De combi van heden en verleden zorgt ervoor dat het onderwerp blijft interesseren en het boek vlot leest.
— Frederique

Passage uit het boek

‘Al zolang er honden zijn (hoelang dat precies is, blijft een heikele kwestie), dikken we het contrast tussen hun makke gezelligheid en de ‘vreesachtigheid’, ‘wreedheid’ en ‘wildheid’ van hun wolfse neven aan. Zelfs als het dier op het bijbehorende prentje er hoegenaamd vriendelijk en bedeesd – zelfs wat hondachtig – bij staat.
Maar ‘overal in Europa’? Dat was ook al toen het kinderboek in Nederlandse huiskamers lag een dramatische overdrijving. Ja, in Scandinavië vond men rond 1900 nog regelmatig pootafdrukken in de sneeuw, maar dan vooral van wolven die uit Rusland waren uitgezworven. In het Centraal Massief in Frankrijk schoot een boer af en toe een beest dat te dicht bij het erf kwam, wolf, wilde hond, maakte niet zo veel uit. En akkoord, er weerkaatste nog steeds gehuil tegen de rotswanden in de Pyreneeën. In de Karpaten heersten nog roedels, en in de Balkan. Meer zeker niet overal. Zelfs in de wouden van Polen – toch een wolvenlang par excellence – waren wolven tegen het begin van de twintigste eeuw een zeldzaam zicht geworden. Ze verdwenen samen met de ‘kreupelbosschen’ van Europa’s wildernis.’

Voor wie is dit boek?

Wolf: wildernisgeschiedenis is een boeiend boek voor iedereen die geïnteresseerd is in de rol van de wolf binnen onze geschiedenis of juist enorm geïntrigeerd geraakt is in wolven door de hernieuwde opkomst van wolven binnen de Lage Landen.
— Frederique

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Bethan Woollvin – Roodkapje

Recensie: Kristof Smeyers – Raaf;…