Terwijl haar complete vrienden- en kennissenkring gaat backpacken in Azië, houdt de 28-jarige Caroline voet bij stuk: zo’n reis is niets voor haar. Wat heeft ze te zoeken aan de andere kant van de wereld, thuis in Utrecht is het leven toch goed? Maar wanneer haar relatie op de klippen loopt, boekt ze halsoverkop een enkele reis naar Bangkok. Nog even sceptisch als voorheen vertrekt ze met een grote rugzak en een stapeltje vergeelde brieven naar Thailand. Verre van zeker of ze het lef heeft om door te reizen naar het eiland waar ze eigenlijk moet zijn. Tenminste, als ze antwoorden wil op de vragen die de enveloppen in haar tas oproepen.

ISBN: 9789460017704 – Uitgeverij Vrijdag – Aantal pagina’s: 307 – Roman

4 van de 5 sterren – Kaylee

Recensie in één zin

‘Waar ik liever niet kom neemt je mee op reis naar het verre Oosten en naar de wereld van vergeving.’

Hoofdpersonages

Caroline is fel tegen een backpackreis, maar wanneer haar relatie over is en ze denkt aan de enveloppen die in haar bureaulade liggen, besluit ze de stap te wagen. Ze reist af naar Bangkok waar ze zich stort in het uitgaansleven. Kort daarna gaat ze op doorreis naar Singapore, waar ze een oud studiegenoot opzoekt. Wanneer ze dan haar aandacht vestigt op de enveloppen in haar rugzak, besluit ze naar Bali te gaan. Hier gaat ze op zoek naar de achtergrond van alle brieven, namelijk haar vader. Hij is in haar jeugd halsoverkop vertrokken en heeft haar een aantal brieven geschreven. Caroline heeft deze al een tijdje niet gelezen, maar haar nieuwsgierigheid naar de brieven én naar haar vader wordt te groot. Op Bali gaat ze op zoek naar haar vader, iets wat haar niet alleen een mooie reis oplevert, maar ook veel mooie inzichten.
— Kaylee

Sfeer

Waar ik liever niet kom zorgt er absoluut voor dat je Azië op je bucketlist zet om naartoe te reizen, mocht je er nog niet geweest zijn. Je volgt Caroline tijdens haar reis op zoek naar haar vader. Ze blijft hierbij ver weg van de toeristische manier van reizen, gaat op avontuur op haar scooter, beschrijft mooie plaatsen en ontmoet lokale mensen. Als lezer wordt je mee ondergedompeld in de Aziatische cultuur.
— Kaylee

Schrijfstijl

Liselotte Idema heeft een ontzettend fijne manier van schrijven. Ze weet haar verhaal heel erg beeldend te schrijven, het voelt een beetje alsof je meereist met Caroline. Ik vond het verhaal wat traag op gang komen, omdat ook lang uitbleef wat de brieven voor Caroline betekenden. Na ongeveer de helft van het boek ontvouwt het verhaal zich heel erg mooi met een onverwacht, maar mooi einde.
— Kaylee

Passage uit het boek

‘Het maakt niet uit wat anderen van je denken je, moet niet leven naar het maatschappelijke ideaal.’ Hij kijkt me doordringend aan. ‘Je moet doen waar jíj blij van wordt.’ Hij kijkt iedereen kort aan, om daarna zijn blik weer op mij te richten.
Is zijn boodschap in het bijzonder aan mij gericht, of lijkt dat maar zo?
‘Ik leef mijn leven zoals ik dat wil,’ besluit hij. ‘Ik geloof in mezelf, ik creëer mijn eigen geluk.’ Hij neemt een slok bier. ‘En dat zouden we allemaal moeten doen.’
Een deel van wat hij zegt, kan ik volgen, en toch word ik overvallen door een onbestemd gevoel. Dat overmatige gebruik van het woord ‘ik’ suggereert dat je alleen maar aan jezelf moet denken. Een instelling die er bij mij niet ingaat, omdat ik niet geloof dat het de bedoeling is alleen voor jezelf te leven.’

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Wendy de Liefde – Ho-ho-hopeloos verliefd

Recensie: Madelein Kerseboom – Een vlucht naar jou