Roemenië 1976;
Het communisme krijgt steeds meer invloed op het dagelijkse leven van het Roemeense volk. Clara Medeleanu, een meisje dat met haar grootouders op het nog redelijk onaangeroerde platteland woont, droomt over een toekomst als piloot. Ze verhuist met haar moeder naar de hoofdstad om naar school te gaan. Daar komt ze er al gauw achter dat alles anders is dan zij zich had voorgesteld.
In een cultuur waarin de rechten van de vrouw en de rechten van de mens in het algemeen niet erkend worden, is haar droom zo goed als onbereikbaar.
Hoe overleef je in een wereld waar bedrog en egoïsme regeren en waar niemand de situatie lijkt te willen veranderen?
De bildungsroman ”IJzeren vogels” biedt een goede kijk op het Roemenië van toen.

ISBN: 978 94 6308 027 9 – Zilverspoor – Aantal pagina’s: 203

3 van de 5 sterren — Joke

Vanaf hier weet je binnen één minuut of dit boek bij je past.

Start!

Recensie in één zin

‘Een magere roman over het leven en de ogenschijnlijke onbereikbare dromen van een Roemeens meisje in de tijd dat Roemenië gebukt gaat onder het regime van Ceausescu.’

Hoofdpersonages

Clara, die zich ondanks tegenslagen en verdriet ontwikkelt tot een jonge vrouw die weet wat ze wil en vecht voor vrijheid.
— Joke

Sfeer

Het verhaal geeft de sfeer van onderdrukking goed weer. De nadruk ligt op de details uit het gewone leven, terwijl de politiek duidelijk op de achtergrond blijft.
Bepaalde heftige gebeurtenissen in het leven van Clara hadden wat meer uitgediept kunnen worden wat betreft haar gevoelens hierover.
— Joke

Schrijfstijl

Een boeiend verhaal waarin de zinsopbouw en woordkeuze niet altijd juist is.
— Joke

Passage uit het boek

‘Een ploffend geluid en de heerlijk geur van versgebakken kerstbrood maakten haar wakker. De pikdonkere ruimte om haar heen bevestigde haar dat het midden in de nacht was. Gapend liep ze naar beneden en bleef op de drempel van de keukendeur staan: de pitten van het fornuis brandden allemaal met een hoge, blauwe vlam.
“’s Nachts krijgen we meer gas. Laat de deur open, zo wordt het overal een beetje warm”
Clara ging op een stoel zitten en keek hoe haar moeder deeg kneedde, haar armen tot aan haar ellebogen met meel bedekt. Ze sloeg het deeg een paar keer flink tegen de tafel en legde het in een plastic kom. “Dit zijn de laatste twee broden” zei ze en vlijde er een schone theedoek over.
“Hoeveel heb je gemaakt?”
“Vier, dit jaar. We hadden niet genoeg eieren en boter voor meer.”
Clara kauwde teleurgesteld op haar onderlip. Met Kerst bakte oma altijd tot tien vormen met brood, elk stuk gevuld met noten of rozijnen. Een deel daarvan ruilde ze meestal met de vrouwen in het dorp, of ze gaf het gewoon aan de armere mensen, die veel kinderen hadden.’

Leesvoorschrift

Dit boek is geschikt voor de meeste temperaturen en verdraagt wisselvallige omstandigheden. Het boek is het best te combineren met een glas water.

Huh? Leesvoorschrift? »

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Jen Minkman – Het licht van Lorelei

Recensie: Tracy Rees – Het familiegeheim van Florence Grace