Als journaliste woont Rachel Elliott een vergadering bij over de bouw van een aantal nieuwe woningen in een leeglopend dorp. Om het dorp te kunnen bereiken moet er een nieuwe toegangsweg aangelegd worden. Deze toegangsweg zou door het essenbosje lopen, dat dus gerooid zou moeten worden. Dit essenbosje werd aangeplant als herdenkingsmonument voor de overleden soldaten uit het dorpje, tijdens de Eerste Wereldoorlog.
Op het moment dat de bejaarde Cecily hiertegen protesteert, trekt het verhaal rond het essenbosje de aandacht van Rachel. Zij beslist om alles op alles te zetten om te beletten dat dit essenbosje verdwijnt. Hiervoor moet ze zich in het verleden van de overleden soldaten verdiepen. Dit brengt het verleden dichterbij dan ze ooit verwacht had en ze raakt er persoonlijk bij betrokken.

ISBN: 9789026149658 – Uitgeverij De Fontein – Aantal pagina’s: 414 – Roman

5 van de 5 sterren – Marita

Recensie in één zin

‘De verloren vader is een fantastisch boek, dat ons op een aangrijpende manier de ogen opent voor de gruwel van de Eerste Wereldoorlog.’

Hoofdpersonages

Rachel Elliott is de journaliste die ijvert voor het voortbestaan van het essenbosje, een gedenkteken voor de soldaten uit het kleine dorp die hun leven lieten tijdens de Eerste Wereldoorlog.
Sarah is de dochter van een rijke landheer, die samen met haar dienstmeid Molly naar een klooster in Frankrijk reist. Ze gaan daar helpen om de vele gewonde soldaten te verzorgen. Tom is één van de vele soldaten die gewond binnen gebracht worden in de ziekenzaal van het klooster. Tom en Molly worden smoorverliefd op mekaar en zouden alles doen om samen door het leven te kunnen gaan.
— Marita

Sfeer

Het boek is zeer aangrijpend. Alhoewel het om fictieve personages gaat, geeft het een beeld wat de oorlog voor de soldaten en hun geliefden betekende.
— Marita

Schrijfstijl

Bij aanvang kon het boek mij niet zo erg boeien. Na een aantal pagina’s echter veranderde dit compleet. De gevoelens van de personages komen heel realistisch over. Het is een boek dat je echt in een ruk zou willen doorlezen, omdat het je in je binnenste treft. De emoties die opgeroepen worden in het boek blijven nog een tijd nazinderen nadat het boek uitgelezen is.
— Marita

Passage uit het boek

‘‘Tom, ik mag je niet zien. Ik mag niet bij jou op bezoek gaan in de revalidatiezaal,’ vertelde ze hem op vlakke toon. ‘Anders stuurt ze me naar huis, zegt de moeder-overste.’
‘Dan moet je niet naar mij toekomen,’ antwoordde Tom meteen. ‘Molly, maak je geen zorgen om mij. Ik ga toch binnenkort terug naar de linies. Het heeft geen zin om deining te veroorzaken. Het maakt niet uit als we geen echte vrienden kunnen zijn.’
Er viel een stilte tussen hen.
‘We kunnen elkaar hier ontmoeten,’ zei Molly ineens. ‘We kunnen elkaar hier ontmoeten als je in het herstelkamp zit, want ik mag naar de kapel voor diensten. Als ik eenmaal de poort in de muur door ben, denken ze dat ik bij de dienst ben.’
‘Daar zijn ze zo achter,’ zei Tom spijtig. ‘Ze zullen je wel in de gaten houden. Het is het risico niet waard.’’

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Rachel Kousser – Alexander aan het einde…

Recensie: Ivan Sciapeconi – De kinderen van Villa Emma