Tanger. Harry wil zijn vrouw Robin verrassen met een etentje. Hij is alleen thuis met hun zoontje Dillon. Maar dan bedenkt hij dat hij Robins verjaardagscadeau in het café om de hoek vergeten is en hij rent even de deur uit om het te halen. Terwijl hij weg is wordt hun huis met de grond gelijk gemaakt door een aardbeving en Dillons lichaam wordt nooit gevonden.

Vijf jaar later. Harry en Robin hebben een nieuw leven opgebouwd in Dublin. Harry timmert hard aan de weg als kunstenaar en Robin heeft net ontdekt dat ze weer zwanger is. Maar dan ziet Harry op straat een jongen lopen die het evenbeeld is van hun zoon en worden ze weer het verleden ingezogen. Was het echt Dillon? Of heeft hij het zich verbeeld?

ISBN: 9789022565728 – Boekerij – Aantal pagina’s: 301 – Thriller

2 van de 5 sterren – Annechien

Recensie in één zin

‘Een thriller met een uniek plot en veel potentie, maar de uitwerking is helaas wat minder.’

Hoofdpersonages

Harry is een kunstenaar en sinds de dood van zijn zoontje is hij een wrak geworden. Schilderen is zijn passie, maar tegenwoordig doet hij dit onder het genot van drank, veel drank. Ik voelde totaal geen sympathie voor hem en naarmate De onschuldige slaap vorderde, begon ik me ook steeds meer aan hem te ergeren. Hij heeft zijn vrouw meerdere keren bedrogen en samen met een vriend zijn zoontje Dillon een aantal keer gedrogeerd met slaappillen.
Robin was ook ooit een kunstenares, maar na de dood van Dillon heeft ze een opleiding architectuur gevolgd. Ook voor Robin voelde ik totaal geen sympathie. Tegen de wil van Harry in stopt ze met de pil en raakt ze opnieuw zwanger. Dat terwijl hun huwelijk op dat moment niet bepaald stabiel was.
Harry en Robin zijn weliswaar getrouwd, maar leven compleet langs elkaar heen.
— Annechien

Sfeer

De onschuldige slaap is een thriller, maar de spanning is ver te zoeken. Ergens in het begin denkt Harry dat hij Dillon heeft gezien en doet hier onderzoek naar. Echter verloopt dit tergend langzaam. De helft van de tijd is Harry er niet mee bezig en had ik eerder het idee dat ik een roman over een instabiel huwelijk aan het lezen was. Het was op een gegeven moment doorbijten om De onschuldige slaap uit te lezen.
— Annechien

Schrijfstijl

De schrijfstijl van Karen Perry is best gedetailleerd en dat op een onnodige manier. Ik had regelmatig dat ik bepaalde stukken moest teruglezen, want ik had totaal niet opgeslagen wat ik nou had gelezen. De onschuldige slaap heeft ontzettend veel potentie en een interessant plot, maar de uitwerking is helaas minder goed gelukt.
De hoofdstukken zijn wisselend geschreven vanuit de perspectieven van Harry en Robin.
— Annechien

Passage uit het boek

‘‘Rustig aan,’ zei Liz, en ze pakte de Toblerone van me af. ‘Als ik je zo zie schrokken, zou ik bijna denken dat je zwanger bent.’
Ik knipperde verbaasd met mijn ogen en staarde haar aan.
Met grote ogen staarde ze terug. ‘Wat? Je bent godsamme zwánger? Dat meen je niet!’
‘Jezus, is het echt aan me te zien?’
‘Alleen voor een geoefend oog. Hoe ver ben je?’
‘Ongeveer vijf minuten. Shit, Liz, je mag het aan niemand vertellen. Mijn moeder weet het nog niet eens.’
‘Wees maar niet bang, ik houd mijn mond.’ Haar ogen, met diepe wallen van vermoeidheid, begonnen opeens te stralen, en ze ging over op een fluistertoon toen ze zich samenzweerderig over de tafel naar me toe boog. ‘Vertel op, ik wil alles weten.’’

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Dan Ojari, Mikey Please & Briony May Smith…

Duo-recensie: Emiko Jean – Dromen in Tokio