Puck is vijf jaar als ze met haar moeder bij ‘ome Meneer’ gaat wonen. Ome Meneer woont in Zwijndrecht, is oud en rijk en heeft grote oorlellen. Hij wast Pucks haar drie keer per week, als mama beneden op de bank zit met de leesmap. Puck vraagt zich af of alles wat ome Meneer bij haar doet wel normaal is, maar durft het tegen niemand te zeggen. Een hartverscheurend boek dat de stilte doorbreekt, naar het verhaal van Pauline Barendregt. Het einde maakt je woedend.

ISBN: 9789 048 830 244 – Lebowski – Aantal pagina’s: 236

5 van de 5 sterren — Coby

Recensie in één zin

‘Een schrijnend boek waar je hardop van moet huilen, maar niet in staat bent het weg te leggen.’

Hoofdpersonages

Puck is vijf aan het begin van het verhaal. Ze is wit en dun en klein voor haar leeftijd. En ze lacht nog, al is er eigenlijk niet veel om om te lachen. Door de jaren heen verandert Puck – de situatie met ome Meneer wordt helaas alleen maar erger. Puck is het hart van het boek. Je wilt in het boek duiken en haar uit die vreselijke wereld meenemen. Je voelt je verantwoordelijk voor haar, maakt je zo’n zorgen om haar dat je het boek niet dicht durft te doen.
— Coby

Sfeer

Grimmig en luchtig tegelijk. Het wordt gebracht als het leven van alledag, want dat is het ook voor Puck. Al voordat er daadwerkelijk iets gebeurt, voel je narigheid opkomen. En dat gevoel is zo vreselijk, want je weet dat niemand haar zal kunnen beschermen. Tegelijkertijd wordt de druk van het grote geheim steeds zwaarder.
— Coby

Schrijfstijl

Luchtig, beeldend en zonder opsmuk. De gang is ‘de gong’, appelsap is ‘oppelsop’. Dat soort details nemen je nog dieper mee die wereld in en maken van de personages levensechte mensen. Het gekste en mooiste aan Lieveling is dat het zwaar en licht tegelijk is. Het onderwerp is loeizwaar, maar de toon is lichtvoetig en vaak zelfs grappig. Een dappere combinatie die het boek draaglijk en onvoorstelbaar tegelijk maakt.
— Coby

Passage uit het boek

‘We gaan zo je haar wassen, hè Puck?’ zegt ome meneer.
Het is zondag. Haren wassen gebeurt op zondag, woensdag en vrijdag. Ik heb liever dat mijn moeder het doet. Maar mama gaat na het eten alles in de afwasmachine zetten en daarna lekker op de bank liggen, met de leesmap.
‘Nou, Puck heeft alweer niks gegeten,’ zegt ze.
‘Dat komt van die koekjes bij Guusje.’
Ik heb er maar één gehad, maar dat weet ze niet.
‘Nog vijf happen, dan ben je klaar,’ zegt ome meneer.
Ze kijken allebei streng. Ome meneer omdat hij het belangrijk vindt dat ik eet en mama omdat ze het belangrijk vindt dat ome meneer de baas is.
Mijn keel zit ducht dus het is moeilijk om te slikken. Na elke hap neem ik een slokje water. Als mijn bord leeg is staat ome meneer meteen op.
‘Kom,’ zegt hij.’

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Lisette Jonkman – Trots en vooroordeel

Recensie: Joyce Dunbar – Meneer Boe!