Sicilië. In de nacht van 28 december 1908 werd Sicilië getroffen door de zwaarste aardbeving ooit in Europa. Ganse dorpen werden gewoon van de kaart geveegd, slechts weinig mensen overleefden deze catastrofe.
We volgen de elfjarige Nicola vlak voor de bewuste nacht en in de nasleep van de aardbeving. Hij woonde in Reggio Calabria en verliest zijn beide ouders. Ook het jonge meisje Barbara is afkomstig uit deze plaats. Tijdens de nacht van de aardbeving verbleef ze in Messina bij haar grootmoeder. Haar grootmoeder komt om en Barbara moet zich in haar eentje proberen te redden in een stad waar ze niemand kent. Maar dit blijkt niet het grootste drama voor Barbara te zijn. Ook haar leven, net als dit van Nicola, staat volledig op zijn kop.  De levens van Barbara en Nicola kruisen elkaar op een dramatisch moment dat een impact op hun beider levens zal blijven hebben.
Langzaamaan herstellen de twee steden zich van de catastrofe. Niets is meer zoals het voorheen was. Voor Nicola en Barbara brengt de verwoesting niet alleen verdriet mee, maar ook een kans op een betere en vrijere toekomst.

ISBN: 9789464521344 – Uitgeverij Cossee – Aantal pagina’s: 204 – roman

4 van de 5 sterren – Marita

Recensie in één zin

‘De nacht beeft is een leuke historische roman die zich vlot laat lezen.’

Hoofdpersonages

In ‘De nacht beeft’ laat Nadia Terranova ons kennismaken met Nicola en met Barbara.
De elfjarige Nicola groeit op in een welstellende familie in Reggio Calabria. Zijn ouders zijn afstandelijke en kille mensen. Elke nacht wordt hij in een kelder opgesloten en vastgebonden, zogenaamd om hem te beschermen tegen al het kwade.
Barbara is een rebels jong meisje dat door haar vader beloofd werd aan een man die ze niet kan uitstaan. Ze reist naar Messina naar haar grootmoeder en wil nooit meer terugkeren naar haar vader. Ze droomt van een toekomst waarin ze vrij zou kunnen zijn en waarin ze kan proberen om haar eigen verlangens te realiseren.
— Marita

Sfeer

Toen ik De nacht beeft van Nadia Terranova begon te lezen had ik tijd nodig om aan de schrijfstijl van de schrijfster te wennen. Het begin leek langdradig, maar uiteindelijk blijkt wel dat dit nodig is om ons de nodige informatie over de twee hoofdpersonages mee te geven.
De schrijfster slaagt erin om je laten mee te voelen met de twee hoofdpersonages, Nicola en Barbara. Het boek zet je aan het denken over de machteloosheid van de mens tegenover de kracht van de natuur.
— Marita

Schrijfstijl

De schrijfstijl van Nadia Terranova is poëtisch. Dat maakt dit verhaal net iets minder pijnlijk en gruwelijk. Het is een verhaal dat ons laat aanvoelen hoe onooglijk klein de mens is als de krachten van de natuur zich laten voelen, als alle franjes wegvallen en overleven het enige is dat er nog toe doet.
Elk hoofdstuk in De nacht beeft begint met de omschrijving van een tarotkaart. Daarin staat een zekere verwijzing naar hetgeen zal volgen in dit hoofdstuk. De hoofdstukken gaan afwisselend over Nicola en over Barbara. De hoofdstukken over Barbara zijn in de ik-vorm geschreven. Dit zorgt ervoor dat je als lezer een grotere verbondenheid met haar voelt.
Het ganse verhaal is doordrenkt van geloof en bijgeloof. Dit speelt voor alle personages in dit boek een grote rol. Droomvisioenen krijgen ook een belangrijke plaats in het verhaal.
— Marita

Passage uit het boek

‘Onderweg vroeg ik me af hoe ze me had weten te vinden. Ze had op me gewacht totdat ze een slecht voorgevoel kreeg, een visioen, alsof er een zwarte deur in haar gezicht werd dichtgesmeten; ze was me gaan zoeken bij de Marina en toen ze me daar nergens zag had ze onbekenden aangesproken en verteld hoe ik eruitzag. De weinige mensen die naar haar hadden geluisterd, hadden hun hoofd geschud. Maar één vrouw, één maar, had geantwoord dat ze me kende en ja, dat ik van een torpedoboot was gekomen en was weggelopen in de richting van Ringo. Jutta’s voorgevoel was sterker geworden, ze had steeds sterkere duivelse, brandende beelden voor zich gezien. Helaas zei ze, had ze vanwege de pijn in haar gewrichten niet zo hard kunnen rennen als ze had gewild en daarom was ze bang geweest dat ze niet op tijd zou zijn om me te redden, ook al wist ze niet waarvan ze me moest redden.’

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Kerri Maniscalco – De prins van Toorn…

Recensie: Franco Faggiani – Soms zou ik de wind willen zijn