Recensie: Safae el Khannoussi – Oroppa | Boekiewoogie

Een wervelende, uitbundige vertelling over de kant van Europa die voor de meesten onzichtbaar blijft.

Irad Abergels kroeg in Parijs is het laatste toevluchtsoord voor de zusters en broeders van de nacht. Zijn moeder, Salomé Abergel, is verdwenen, en het meisje Hind vindt in de kelder van Salomé’s huis in de Rivierenbuurt in Amsterdam haar nagelaten schilderijen, beelden die tot haar spreken, waar ze ’s nachts van wakker ligt.

Oroppa gaat over hoe macht mensen dingen kan laten doen waarvan ze niet wisten dat ze ertoe in staat waren. En over degenen die weigeren nog deel te nemen aan dat systeem. Van Amsterdam tot Parijs, van Tunis tot Casablanca hebben ze levens opgebouwd, achtervolgd door spoken uit het verleden. En gezamenlijk heffen zij het glas: op Oroppa!

ISBN: 9789493339125 – Uitgeverij Pluim – Aantal pagina’s: 400 – Roman

*****

2 van de 5 sterren – Frederique

Start scrollen!

Vanaf hier weet je binnen één minuut of dit boek bij je past.

Recensie in één zin

‘Een prachtig geschreven boek dat heel sterk begint, maar het helaas niet waar kan maken.’

Hoofdpersonages

*****

Het boek heeft heel veel personages die allemaal even belangrijk worden neergezet, hierdoor is het erg lastig om te ontdekken wat er nu echt belangrijk is en wat niet. Zo heb je onder andere Hind die door haar baas Hbib gevraagd om op het huis van een vriendin te passen in de Rivierenbuurt. Dit is het huis van Salomé Abergel, die net voor een grote tentoonstelling in een kunstgalerie van de aardbodem verdwenen lijkt. Van Salomé ontbreekt ieder spoor, behalve dan haar schilderijen die Hind in de kelder vindt.
Iran Abergel is de zoon van Salomé en werkzaam in een bar in Parijs. Hij heeft zijn moeder al een hele tijd niet gezien of gesproken, maar als hij hoort dat ze verdwenen is reist hij af naar Amsterdam.
Levi Shotz is boos dat zijn naam wordt gebruikt in een boek voor een hond en vraagt Hbib om hulp. Hannah Melger, de kunstgalerie-eigenaar die zoekt naar Salomé. Yousef Slaoui, oud-gevangenisbewaker die een verleden heeft met Salomé. En dan ook nog een anoniem personage in het laatste stuk.
— Frederique

Sfeer

*****

Oroppa begint veelbelovend en met een frisse dosis spanning, je zit vol vragen wat er precies gebeurd is en wat er nog gaat gebeuren. Na het eerste deel is er een omschakeling naar andere personages en settingen en merk je als lezer dat de spanning, die je voelde bij het eerste stuk, eigenlijk steeds meer verdwijnt. Het plot dat sterk en raadselachtig naar voren kwam in het eerste stuk wordt eigenlijk het raam uitgegooid en daarna blijf je als lezer de rest van het boek ernaar zoeken.
— Frederique

Schrijfstijl

*****

Het sterke begin van Oroppa komt door het prachtige taalgebruik van Safae el Khannoussi. De personages voelen levensecht, de humor is precies goed en de vergelijkingen zijn origineel. Hierdoor krijg je als lezer hoge verwachtingen van de rest van het boek. Dat dat het dan vervolgens niet waar kan maken doet extra pijn, want ik wilde dit boek écht heel graag goed vinden. De overdaad aan literaire kunstjes, uitgebreide beschrijvingen die nergens toe leiden en een plot dat steeds meer vervaagt, maakt dat het steeds meer een overkill wordt waardoor het boek je eigenlijk steeds meer tegen gaat staan en dat is oprecht enorm jammer.
— Frederique

Passage uit het boek

‘Het was op een winterse avond in Berlijn dat Hind van het bestaan van deze mystieke vrijplaats had vernomen. Tijdens een van die laatste metroritten die je onherroepelijk uitspuwt in een Berlijnse nacht, een nacht die je beter bij de dichtstbijzijnde Späti of gewoon in bed had kunnen doorbrengen, had verderop in de metro een man wiens gezicht een ascetische uitputting verried die aan de heiligheid grensde, half slapend of in vervoering, met een zware Arabische tongval tegen niemand in het bijzonder verklaard dat er een ondergrondse wereld bestaat waarin je ellende een naam heeft, waarin je je eigen soort tegenkomt zonder enige haatgevoelens of wrok, waarin je eet van wat daarboven is gejat, en waar God onder de mensen leeft, als een gelijke. Want hierboven, besloot hij, hierboven is het purgatorium. Hierop was hij naar Hind toegelopen, hij had voor haar geknield en gevraagd of die Jungfrau wel wist hoe het purgatorium voelde? Ze had geantwoord van niet, waarop hij zei dat het voelt alsof je eeuwig heimwee hebt.’

Leesvoorschrift