Lou Suffern komt altijd tijd tekort. Hij heeft het zo druk op zijn werk, dat hij wou dat hij op twee plaatsen tegelijk kon zijn. Dan zouden zijn vrouw en kinderen misschien wat minder zeuren. Dan ontmoet hij Gabe. Gabe is een dakloze man die altijd op de stoep bij Lou’s kantoor zit – en die belachelijk veel op Lou lijkt. In een goede bui vraagt Lou of Gabe misschien even in zijn kantoor wil zitten om op te warmen. Ze praten wat en Lou geeft Gabe een baantje als postbezorger binnen het bedrijf. Maar wat er daardoor gebeurt, had hij nooit kunnen voorspellen.

ISBN: 9780 007 296 583 – Harper Collins Publishers – Aantal pagina’s: 305

4 van de 5 sterren — Coby

Vanaf hier weet je binnen één minuut of dit boek bij je past.

Start!

Recensie in één zin

‘Een magisch verhaal over vriendschap, familie, liefde en tijd.‘

Hoofdpersonages

Lou is nogal een rotzak. Hij denkt alleen maar aan zichzelf en zijn werk. Maar langzamerhand begin je hem sympathieker te vinden. Er komen steeds meer problemen op zijn pad, waardoor hij zichzelf steeds meer tegen komt. Je hebt medelijden met zijn vrouw Ruth, die alles van hem pikt om het gezin bij elkaar te houden. En dan is er nog de mysterieuze Gabe, die als een soort wijze Morgan Freeman door het verhaal wandelt. De personages zijn geloofwaardig en allemaal ingewikkeld op hun eigen manier.
— Coby

Sfeer

De sfeer is typisch: de hectiek en drama in dagen voor Kerstmis. Mensen die het te druk hebben, gaan nadenken over hun gezin en hun leven, zich realiseren waar ze dankbaar voor zijn en met tegenzin een avond met familieleden doorbrengen. Het boek zit vol emotie, humor en drama. En een vleugje magie.
— Coby

Schrijfstijl

Ahern schrijft zo aanstekelijk dat je het boek niet weg wilt leggen. En de machotrekjes van Lou zijn zo geloofwaardig dat je bijna zou vergeten dat Ahern een jonge vrouw is. De vergelijkingen in het boek zijn grappig en herkenbaar, waardoor je de personages beter begrijpt. Zo vergelijkt Lou afspreken met zijn eigen ouders met huishoudelijke klusjes. Als iets moet worden gedaan, denk je er de hele dag aan. Dus doe je het maar zo snel mogelijk zodat je er van af bent. Je voelt je goed, tot je de volgende dag wakker wordt en weet dat je alles binnenkort nog een keer moet doen. Een constante mix van frustratie, opluchting en schuldgevoel.
— Coby

Passage uit het boek

‘Is something wrong?’ Gabe asked, but there was no concern detectable in his voice.
‘No. Nothing’s wrong.’ Lou didn’t move his eyes away from Gabe’s face once. ‘How did you get down here so quickly?’
‘Here?’ Gabe pointed at the floor.
‘Yeah, here,’ Lou said sarcastically. ‘The ground level. You were going to wait fort he next elevator. From the fourteenth floor. Just less than thirty seconds ago.’
‘Oh yeah,’ Gabe agreed, and he smiled. ‘I wouldn’t say it was quite thirty seconds ago, though.’
‘And?’
‘And…’ he stalled. ‘I guess I got here quicker than you.’ He shrugged, then unlatched the brake at the wheel of the trolley with his foot, and prepared to move. At the same time, Lou’s phone started ringing and his BlackBerry signalled a new email.
‘You’d better run,’ Gabe said, moving away. ‘Things to see, people to do,’ he echoed Lou’s words. Then he flashed a porcelain smile that had the opposite effect to the warm fuzzy feeling it had given Lou that same morning. Instead, it sent torpedoes of fear and worry right to his heart and straight into his gut. Those two places. Right at the same time.

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Karen Rose – Vijf voor twaalf

Recensie: Rudy Morren – Het incident