Fee heeft een plan. Ze neemt stiekem haar paard mee naar school! Dat kan best, want Mienie is heel klein. Maar een paard in de klas… Is dat wel een goed idee?

ISBN: 9789045129082 – Uitgeverij Querido – Aantal pagina’s: 64 – Kinderboek

5 van de 5 sterren — Eline

Recensie in één zin

‘Een mooi verhaal voor alle paardenjongens en -meisjes die kunnen lezen.’

Verhaallijn

Wonderpaard begint vrij direct met de boodschap dat Fee een paard in huis heeft. Dit vertelt de hoofdpersoon vanuit de ik-vorm. Doordat het zo direct begint, komt het verhaal al snel bij de kern zonder er omheen te draaien. Ik denk dat dit vooral beginnende lezers zal aanspreken.
In het verhaal lees je veel verschillende soorten namen, zoals Amir, Moussa, Hasan en Sam. Door de diversiteit aan namen en kinderen, zullen veel kinderen zich kunnen herkennen in dit verhaal.
— Eline

Illustraties

Wonderpaard bevat veel kleurrijke illustraties. Deze geven het verhaal nog meer kracht en zorgen ervoor dat het een boek is geworden dat kinderen zal aanspreken. Zoals eerder genoemd is er een diversiteit aan namen te lezen, deze diversiteit is ook terug te zien in de illustraties. Zo hebben de kinderen verschillende huidskleuren en verschillende haarsoorten.
— Eline

Stukje uit het boek

‘Wij hebben een paard.
In huis.
Ja, je leest het goed: in huis!
Veel mensen hebben thuis een hond,
of een konijn.
Maar een paard? Nee.

Ons paard is geen gewoon paard,
het is heel klein.
Een mini-paard.
Het past dus makkelijk, in huis.
Maar het is beter als ik er niet over praat, zegt mama.
‘Dan denken mensen dat je het verzint,’ zegt ze.
‘Of ze vinden het raar.’

Het is wel moeilijk om het geheim te houden.
Want ik wil ZO graag over ons paardje praten.
Maar ik vertel het aan niemand.
Ook niet aan jou.
Je hebt dit niet gelezen, oké?
Ik zal iets anders vertellen…’

Voor wie is het boek?

Wonderpaard is geschikt voor alle paardenliefhebbers die net kunnen lezen.

Voor meisjes of jongens?

Type verhaal?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Ruth Doyle & Alexandra Finkeldey – Nu het paard

Recensie: Ted van Lieshout & Philip Hopman – Boer…