Het zat er al aan te komen, maar toch is het een schok voor Sanne en haar broertje Daan als hun ouders aankondigen te gaan scheiden. Ze worden het middelpunt van een ruzie van twee volwassenen die elkaar kapot willen maken.

Alles wordt inzet van het Grote Scheidingsspel: de vakantie naar Ibiza, de nieuwe telefoon, het al dan niet een dagje bij de andere ouder mogen logeren… Sanne ziet hoe haar broertje eraan onderdoor gaat – en niemand vraagt hoe het met haar gaat.

ISBN: 9789047714620 – Uitgeverij Lemniscaat – Aantal pagina’s: 264 – Young adult

1 van de 5 sterren – Ies

Recensie in één zin

‘Een verzameling van loshangende scènes maken dit verhaal oninteressant en langdradig.’

Hoofdpersonages

Sanne is twaalf en staat op het punt om naar de middelbare school te gaan als ze te horen krijgt dat haar ouders gaan scheiden. Vanaf dat moment worden Sanne en haar broertje Daan pionnen in een machtsstrijd tussen hun ouders. Sannes vader is een soort tiran, die agressief is tegen zijn ex en de kinderen en hen zonder overleg meeneemt naar Ibiza (dat noem je bij mij gewoon ontvoering). Toch behoudt vader het co-ouderschap over de kinderen. We krijgen als lezer mee hoe Sanne zich voelt over de hele situatie, maar toch voel je geen échte verbondenheid met haar.
— Ies

Sfeer

Een echtscheiding is nooit leuk, maar in dit boek zit alleen maar drama. Vanaf het moment dat Sannes ouders de scheiding aankondigen gaat het bergafwaarts. Er is alleen maar ruzie, verdriet, ouders die hun kinderen tegen de ander uitspelen, problemen met vriendinnen en vriendjes. Er is geen enkele vrolijke noot en een echte verhaallijn is ook niet te vinden. Zo worden er tegen het einde van het boek ineens een paar pikante scènes tussendoor gegooid, die totaal niet van toegevoegde waarde zijn. Het voelt als allerlei bij elkaar geraapte stukjes over het leven van een meisje dat in de puberteit zit en met een scheiding moet dealen.
— Ies

Schrijfstijl

Niemand vraagt hoe het met mij gaat leest niet moeilijk, maar het verhaal was ook afgerond met de helft van het aantal bladzijdes. Er zijn ellenlange beschrijvingen over hoe Sanne zich ’s ochtends verzorgt en welke boodschappen ze heeft gedaan. Allemaal niet heel relevant voor het verhaal en ik heb dan ook meerdere keren enkele pagina’s scannend gelezen of overgeslagen. Sommige delen van het verhaal komen zo uit de lucht vallen dat je als lezer terug moet bladeren om te zien waar dit opeens vandaan komt.
— Ies

Passage uit het boek

‘Afgelopen week was het elke avond raak. Volgens mij hadden ze niet in de gaten dat ik ieder woord kon verstaan. Ze dachten vast dat Daan en ik al sliepen. Ik begon me zorgen te maken, want hun geruzie was niet normaal meer. Gisteravond ging het over de reis naar Ibiza. Pap: ‘Je hebt niet betaald.’ Mama: ‘Ik krijg nog veel geld van je!’ Pap: ‘We hebben de afspraak dat we reizen fiftyfifty betalen.’ Hij dreigde de reis te annuleren. Mam gilde: ‘Doe niet zo moeilijk, je weet dat ik rood sta omdat ik wacht op jouw geld, je kunt dingen met elkaar verrekenen!’ Ik hoorde ze schelden, mama gillen en daarna deuren slaan. Ze liepen het huis uit, hun stemmen verdwenen in de nacht, het werd doodstil.’

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Martine Kamphuis – De nieuwkomer

Recensie: Willemijn Kranendonk – Camping De Grote…