Op een natte, grijze januaridag krijgt privédetective Varg Veum bezoek van Hege Jensen, een oud-klasgenootje van zijn zoon Thomas. Zij vraagt hem of hij kan helpen haar collega Maggi op te sporen, die van de aardbodem verdwenen lijkt te zijn. Net als Hege tippelt Maggi om haar verslaving te bekostigen, en dat is ook de reden waarom Hege niet naar de politie wil.
Varg Veum stort zich in het leven op straat, waar hij al snel te maken krijgt met nietsontziende pooiers en gewetenloze drugsdealers. Ook zoekt hij in Maggi’s achtergrond naar aanknopingspunten voor haar verdwijning. Dat brengt hem in contact met buurtbewoners die het ontwrichte gezin, waarin Maggi opgroeide, onder hun hoede hadden genomen. Dat dit buurtinitiatief niet zo goed heeft uitgepakt als gehoopt, blijkt als Veum het eerste lijk ontdekt. Hij beseft dat achter schijnbaar warme intenties koude gevoelens schuilgaan…

ISBN: 9789460687006 – Uitgeverij Marmer – Aantal pagina’s: 330 – Thriller

5 van de 5 sterren – Sandra

Recensie in één zin

‘Privédetective Varg Veum is in Koude harten op zoek naar Maggi, die haar geld op straat verdient om haar verslaving te kunnen bekostigen en al een aantal dagen met de noorderzon lijkt te zijn vertrokken.’

Hoofdpersonages

Varg Veum is privédetective. Varg Veum leeft in Bergen en is twintig jaar geleden gescheiden van zijn vrouw Beate, die hij af en toe nog eens ziet. Ze hebben samen een zoon Thomas, die onlangs is getrouwd. Veum is twee jaar terug ernstig gewond geraakt en is nog steeds niet helemaal hersteld. Hij heeft een groot rechtvaardigheidsgevoel en bijt zich echt in een opdracht vast. Met de plaatselijke politie heeft hij een redelijke band, als hij maar niet in de weg loopt… Sommige opdrachten heeft Veum aan hen te danken.
— Sandra

Sfeer

Koude Harten neemt je vanaf het begin van het boek mee in het verhaal. De gebeurtenissen volgen elkaar in een hoog tempo op en er zit heel veel actie in. De spanning is in het verhaal zodanig goed opgebouwd, dat het boek zich daardoor maar moeilijk laat wegleggen.
— Sandra

Schrijfstijl

Gunnar Staalesen heeft een hele vlotte pen, waardoor het boek makkelijk wegleest. Er zijn geen  ellenlange zinnen of moeilijk taalgebruik. Het is gewoon een heel prettig geschreven boek om te lezen; je vliegt er dan ook doorheen!
— Sandra

Passage uit het boek

“‘Was ik maar eerder thuisgekomen!’ riep Lill uit. Torvaldsen keek haar bezorgd aan en bewoog zijn hoofd op en neer, zonder iets te zeggen. Op dat moment kwamen Helleve en Solheim weer naar buiten, onder de indruk van wat ze binnen hadden gezien. Helleve zei: ‘Ik ben het eens met Veum. We moeten het hele huis als plaats delict beschouwen. Solheim blijft hier totdat de technische recherche arriveert. Zodra we foto’s van hem hebben gemaakt en de positie van het lichaam hebben gemarkeerd, kan hij vervoerd worden. Hij mag hier niet veel langer blijven liggen.’
‘H… hoelang heeft hij zo gelegen?’ vroeg Lill zachtjes.
Helleve zuchtte. ‘Daar wilde ik het eigenlijk met u over hebben.’
‘Maar ik heb geen idee! Ik ben meer dan een week weggeweest en heb vanaf mijn vertrek geen contact met hem gehad. Toen ik gisteren belde om te zeggen dat ik vandaag zou thuiskomen, kreeg ik geen gehoor.’
Hij knikte en ik zag dat hij er het zijne van dacht. Toen richtte hij zich tot Torvaldsen. ‘Zou het mogelijk zijn om tijdelijk naar uw huis te gaan? Want het is duidelijk dat we hier niet binnen kunnen zijn.’”

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Lars Kepler – Spin

Recensie: Jo Spain – De laatste verdwijning