Bij Thomas thuis wordt iedere dag uit de Bijbel voorgelezen. Hij kent al hele stukken uit zijn hoofd, die hij op zijn eigen manier uitlegt, met humor en fantasie. Een manier die zijn vader niet bevalt. Als zijn moeder weer eens door zijn vader met ferme klappen tot het ware geloof wordt gebracht, besluit Thomas dat het tijd wordt voor een Egyptische plaag…

ISBN: 9789045125800 – Uitgeverij Querido – Aantal pagina’s: 96 – Jeugdboek

5 van de 5 sterren – Eline

Recensie in één zin

‘Een huiveringwekkend verhaal over wat zich kan afspelen achter gesloten deuren.’

Verhaal

Het boek van alle dingen vertelt het verhaal van Thomas. In de inleiding lees je hoe Thomas Guus Kuijer ontmoet en hem zijn schrift geeft. Het schrift van Thomas heet Het boek van alle dingen en is uiteindelijk het boek zoals je dat kunt lezen.
Thomas beschrijft hoe hij opgroeit in een strenggelovig gezin waarin moeder de touwtjes soms wat meer laat vieren. De vader reageert hier fel en fysiek op. Ook zus Margot heeft een rol in dit verhaal.
Het boek schetst hoe het voor een jongere is om op te groeien in een gezin dat achter gesloten deuren heel anders is dan daarbuiten. Toch is er een buurvrouw die vermoedens heeft van het geweld.
— Eline

Het boek

Het boek van alle dingen bevat op de cover een foto van een gezin zoals dit is beschreven in het boek. Ook zie je een figuur op een trap naar boven lopen.
Het boek is met net geen honderd pagina’s vrij dun en dat zal jongeren al snel aanspreken. Ondanks dat het boek vrij dun is, is het verhaal goed geschreven en werd ik helemaal in het verhaal gezogen. Het boek geeft een indringend inkijkje in het leven van Thomas en zijn gezin.
— Eline

Schrijfstijl

Guus Kuijer is bekend van veel kinderboeken en dit nieuwste boek is weer een parel. Het is beeldend geschreven en is, ondanks het makkelijke taalgebruik, diepgaand. De manier waarop Kuijer in een verhaal met zo’n zwaar onderwerp humor weet te gebruiken, is erg sterk.
— Eline

Passage uit het boek

‘’De zondag is de enige dag die je als een handkar voor je uit moet duwen,’ schreef Thomas in Het boek van alle dingen. ‘De andere dagen rollen vanzelf de brug af.’
Op zondag gingen ze naar de kerk. Niet naar een gewone kerk in de buurt, maar naar een bijzondere kerk ver weg. Het was een kerk in een gewoon huis, zonder toren. Tijdens de kerkdienst kon je de bovenburen horen stofzuigen. Bijna niemand ging ernaartoe, maar zij wel: vader, moeder, Margot en Thomas. Moeder met een hoed op en Margot met een hoofddoekje, want dat moest van de kerk. Je mocht het kapsel van de vrouwen niet zien. Bij mannen was het niet erg, want die hadden geen kapsel.
Ze gingen lopend, want God wilde niet dat er trams reden op zondag. Ze reden toch en dat was niet leuk voor God.
Er waren twee ergste dingen. Het ene was: fout geweest in de oorlog. Het tweede was: op zondag in de tram zitten.
Thomas dacht de trams gewoon weg. Hij dacht alles weg wat verboden was: de trams, de auto’sDe fietsen en de voetballende jongens op straat. De vogels mochten blijven, want die wisten niet dat het zondag was. Omdat ze geen ziel hadden.’

Voor wie is het boek?

Voor meisjes of jongens?

Leesvoorschrift

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Sunna Borghuis – Pietje, moet je plassen?

De 2021 Wrap Up van Antoine