Recensie: Hannah Gold – De verdwenen walvis

Recensie: Hannah Gold – De verdwenen walvis


Rio’s moeder is opgenomen in een kliniek, daarom moet hij bij zijn oma in Californië gaan wonen. Een oma die hij nauwelijks kent. Het enige waar hij vrolijk van wordt, zijn zijn vriendin Marina en de walvisspottochten die haar vader organiseert.
Tot hij Witsnuit ontmoet: een reusachtige maar vriendelijke walvis. Er ontstaat een bijzondere vriendschap tussen de twee, en voor het eerst voelt Rio weer een sprankje hoop. Als Witsnuit plotseling vermist raakt, lijkt Rio de enige te zijn die dit mysterie op kan lossen.

ISBN: 9789021473369 – Uitgeverij Volt – Aantal pagina’s: 320 – Kinderboek


*****

5 van de 5 sterren — Eline


Start scrollen!

Vanaf hier weet je binnen één minuut of dit boek bij je past.

Recensie in één zin

‘Een prachtig verhaal, geschreven met liefde voor dit immense dier.’

Verhaallijn

*****

De verdwenen walvis begint vrij somber met de aankomst van Rio in Los Angeles. Je leest dat zijn moeder ziek is en is opgenomen in een kliniek en hij daarom bij zijn oma moet logeren. Rio kent zijn oma amper en heeft er dan ook absoluut geen zin in. In flarden komen steeds passages aan bod waarin je leest hoe het voor Rio is geweest om een zieke moeder te hebben. Het duurt erg lang voordat Rio zijn draai begint te vinden en zijn oma om hem heen accepteert. Dat dit zo lang duurt, maakt het verhaal voor mij erg geloofwaardig.
Wanneer Rio in aanraking komt met de walvissen, ontdekt hij een gedeelde passie met zijn moeder. Maar dan raakt er een walvis vermist en zet Rio alles op alles om deze walvis te vinden, omdat hij hoopt dat hij op deze manier zijn moeder ook kan redden.
— Eline

Illustraties

*****

De verdwenen walvis bevat regelmatig een grote illustratie. Deze is in grijswaarden en geeft de tekst extra kracht. Door de illustratie van Rio met walvis Witsnuit, krijg je als lezer een beetje een beeld van de grootte van deze immense dieren.
— Eline

Stukje uit het boek

‘‘Waarom liggen we stil?’ vroeg een van de tweeling.
‘We hebben de motor uitgeschakeld omdat we de walvissen niet bang willen maken,’ legde Berk aan iedereen uit. ‘Als we een walvis zien, dan laten we die naar ons toe komen, níét andersom. De oceaan is hún wereld. En het is heel belangrijk dat we niet vergeten dat wij hier slechts te gast zijn.’
De golven bleven maar tegen de romp beuken, en zelfs de boot leek afwachtend te blijven liggen. ‘We moeten zoeken naar pluimen of wolkjes,’ zei Marina zacht. ‘Dat is de makkelijkste manier om ze te vinden. Weet je nog dat ik zei dat alle walvissen naar het wateroppervlak moeten komen om adem te halen, en dat ze dan inademen via hun spuitgat?’
Marina pakte haar notitieboekje uit haar zak om iets te kunnen noteren als ze een grijze walvis zagen en Rio pakte de verrekijker erbij. Het was een kleine, maar krachtige verrekijker die zelfs dingen in de verte glashelder kon krijgen. Wat hij met zijn eigen ogen had aangezien voor witte vlekjes waren nu pelikanen geworden die op het wateroppervlak dobberden. Heel ver in de verte op zee zag hij de omtrek van een groot zeilschip waar meeuwen hongerig omheen cirkelden.
Maar wat hij helemaal niet zag was een…
‘WALVIS!’’

Voor wie is het boek?

De verdwenen walvis is geschikt voor kinderen vanaf tien jaar om zelf te lezen, al eerder om voor te lezen.

Voor meisjes of jongens?

meisje-of-jongen-1

50%

50%

Type verhaal?

1 lang verhaal
dikke-pil

Ook gelezen? Hoeveel sterren geef jij dit boek?

 


boekiewoogie-beeldmerk



+ Er zijn nog geen reacties

Reactie toevoegen

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.