Na een verkeersongeluk waarbij ze bijna is verdronken, komt Olivia bij in het ziekenhuis. Ze kan zich niets van de gebeurtenissen herinneren. Aanvankelijk denkt ze dat het komt doordat ze een week in coma heeft gelegen, maar dan blijkt dat ze meer tijd ‘kwijt’ is: ze herinnert zich niets meer van de afgelopen vier jaar. Zelfs de jongen die beweert haar vriendje te zijn is een vreemde voor haar…

Iedereen blijft haar maar vertellen wie ze is, waar ze van houdt en waar ze een hekel aan heeft, maar zelfs het feit dat ze vegetariër zou zijn, zegt haar niets. De enige van wie ze niets hoort is Walker, de jongen die haar leven heeft gered. Telkens wanneer ze hem probeert te bedanken, gaat hij haar uit de weg. Liv raakt er steeds meer van overtuigd dat er dingen voor haar worden verzwegen. Maar waarom?

In haar mooie poëtische stijl beschrijft Kirby hoe Liv probeert te achterhalen wat er is gebeurd terwijl ze tegelijkertijd haar plek moet zien te vinden in een leven dat ze zich niet herinnert.

ISBN: 9789402755251 – Uitgeverij HarperCollins Holland – Aantal pagina’s: 256 – Young Adult

5 van de 5 sterren – Mariska

Recensie in één zin

‘Een ontroerende roman over alles kwijtraken, liefde en vriendschap.’

Hoofdpersonages

Olivia raakt bij een verschrikkelijk auto-ongeluk, waarbij ze bijna verdrinkt, haar geheugen kwijt. Ze is 4 jaar van haar leven kwijtgeraakt waarin verschrikkelijk veel is gebeurd. Ze heeft een vriendje Matt, maar hij is een compleet vreemde voor haar geworden. Paige, al jaren haar beste vriendin, probeert Matt en Olivia terug bij elkaar te brengen. Het lukte Olivia niet om tijdens het ongeluk uit haar auto te komen… Ze was al te diep in het water. Gelukkig was Walker op zijn vissersboot in de buurt. Hij heeft haar uit het water weten te trekken en haar leven gered. Is Walker alleen haar heldhaftige redder? Of is hij meer voor haar?
— Mariska

Sfeer

Het ongeluk is een dramatische gebeurtenis. Dit is tijdens het lezen ook goed te merken en zorgde ook voor de nodige tranen. De rollercoaster aan emoties die Olivia doormaakt, is zo beschreven dat je die emoties met haar meevoelt. Je gaat hopen dat alles weer op z’n plek valt. Hierdoor is het heel erg moeilijk om te stoppen met lezen.
— Mariska

Schrijfstijl

De schrijfstijl van Jessi Kirby is puur en echt. In de verborgen geschiedenis van ons vertelt ze het verhaal zo treffend. Je ziet voor je wat er gebeurt en voelt haast de pijn van de personen in het verhaal. Met haar poëtische manier van schrijven houdt ze je in de greep tot het einde van het boek.
— Mariska

Passage uit het boek

‘Het meisje dat hij naar boven trekt, is dood. Ik weet het meteen zodra ik haar zie.
De camera zoomt in, schokt een beetje en dan wordt haar gezicht scherp. Zelfs in het warme, gele licht van de lampen op de brug is haar huid onnatuurlijk blauw.
Haar topje is, zwaar van het water van haar schouder gegleden en een zwart bh-bandje is zichtbaar.
Lange slierten zwart haar plakken aan haar gezicht, bedekken haar ogen, neus en mond. Ik wil het wegvegen zodat ze kan ademen, maar aan die blauwe huid zie ik dat het geen zin meer heeft. Ze ademt niet. Ze voelt het haar dat op haar gezicht ligt niet, en ook niet het water dat haar longen vult in plaats van lucht.
Ze voelt niets meer.’

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Patricia Bouwhuis-Ooyevaar – Op afstand verbonden

Recensie: Joni Bosch & Aiko Graven – Lieve Lies,…