William Stoner is een boerenzoon uit een eenvoudig gezin. Zijn vader moedigt hem aan om te gaan studeren aan de landbouwuniversiteit. Daar wordt hij gegrepen door de Engelse taal- en letterkunde. Hij ontwikkelt zich daarna tot docent Engels aan de universiteit. In universitaire kring ontmoet hij zijn vrouw, maar hun huwelijk blijkt niet goed voor het welzijn van Stoner. Zo raakt hij tijdens dit huwelijk steeds verder vervreemd van zijn ouders en zijn dochter; wat blijft is Stoners liefde en passie voor onderwijs. Na verloop van jaren faalt ook zijn carrière door een machtsspel met de voorzitter van de vakgroep. Uiteindelijk sterft Stoner aan de gevolgen van een ernstige ziekte.

ISBN: 9789041713551  – Uitgeverij Rainbow  – Aantal pagina’s: 322 – roman

5 van de 5 sterren – Antoine

Recensie in één zin

‘Een adembenemend mooie klassieker uit de Amerikaanse literatuur over ontluiking, liefde, vergankelijkheid en het (her)ontdekken van jezelf.’

Hoofdpersonages

William Stoner wordt in 1891 geboren in een arbeidersgezin. Zijn vader moedigt William aan om te gaan studeren aan de landbouwuniversiteit. Daar wordt hij gegrepen door Engelse taal- en letterkunde. Op aandringen van zijn docent Sloane besluit Stoner zich verder te bekwamen in letterkunde en onderwijs te gaan geven op de universiteit. Stoner ontmoet Edith, met wie hij gaat trouwen. Edith blijkt echter een ziekelijke mentale stoornis te hebben, waardoor zij Stoner vaak kleineert. Niet alleen het huwelijk van Stoner en Edith dreigt te mislukken, maar ook zijn loopbaan door een machtsspel tussen hem en Lomax, de voorzitter van de vakgroep. Tijdens zijn veertiger jaren heeft Stoner een korte en passionele relatie met Katherine, maar deze strandt ook door tegenwerking van Lomax. Stoner blijft zijn leven wijden aan zijn liefde voor literatuur en taal, maar ook deze houvast eindigt op ongelukkige wijze, omdat Stoner ongeneeslijk ziek blijkt.
— Antoine

Sfeer

Stoner is een klassiek werk uit de Amerikaanse literatuur, en dat merk je enigszins aan de gebruiken en achtergronden die in het boek beschreven worden. Maar met een klein beetje inlevingsvermogen is dat geen probleem. De beschrijvingen over veranderingsprocessen in het leven van Stoner én de hoofdstukken over het ontluiken van liefde zijn schitterend en adembenemend mooi. De passages in het boek over vergankelijkheid en teloorgang zijn ronduit ontroerend, met name het slot van het boek.
— Antoine

Schrijfstijl

Williams maakt gebruik van het verhaalperspectief. Dat houdt in dat de schrijver het verhaal van Stoner aan de lezer vertelt vanuit zijn waarneming. De schrijfstijl is ingetogen. Opvallend is dat hij de gemoedstoestand van Edith en de gedachten en innerlijke gesteldheid van Stoner ‘to the point’ weet te beschrijven. Het boek heeft weinig dialogen en heeft elementen van lyriek in zich. Bepaalde passages doen daardoor bijna overkomen als poëzie. Vanwege de maatschappelijke ontwikkelingen in Nederland zou de tekst uit 1965 gereviseerd moeten worden, omdat er nogal eens gesproken wordt over ‘negerknecht’.
— Antoine

Passage uit het boek

‘Hij wist dat Lomax een of ander veranderingsproces had meegemaakt, dat hem plotseling iets duidelijk was geworden, dat hij door woorden iets te weten was gekomen dat niet in woorden kon worden uitgedrukt, zoals Stoner zelf eens had meegemaakt, tijdens de colleges van Arthur Sloane. Lomax was dat al vroeg overkomen, en in zijn eentje, zodat die kennis meer deel van hemzelf was gaan uitmaken dan dat die deel uitmaakte van Stoner, maar zodanig – en dat was uiteindelijk het belangrijkste – dat de twee mannen veel met elkaar gemeen hadden, ook al wilde waarschijnlijk geen van hen dat aan de ander toegeven, of zelfs aan zichzelf.’

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Sarah Lark – Grote dromen

Recensie: Anne Jacobs - Arlettes lot