Rocky Hebert, een gewezen politieman, wordt dood aangetroffen in zijn keuken. Officieel heet het dat hij zelfmoord pleegde. Zijn zoon Gabe gelooft die versie niet, volgens hem werd zijn vader vermoord omwille van een zaak die hij privé aan het onderzoeken was. Hij wendt zich daarom tot Burke Broussard, een ex-collega en goede vriend van zijn vader. Burke runt tegenwoordig een detectivebureau. Hij begrijpt de twijfels van Gabe en start een onderzoek. De leiding van het onderzoek legt hij in handen van Molly Sutton.
Tijdens de zoektocht naar de moordenaar van Rocky krijgen ze tegenstand uit de hoogste politierangen. Daar blijken corruptie, machtsmisbruik en verraad hoogtij te vieren.

ISBN: 9789026164828 – Uitgeverij De Fontein – Aantal pagina’s: 535 – Roman

4 van de 5 sterren – Marita

Recensie in één zin

‘Vijf voor twaalf is een spannende thriller die blijft boeien tot de laatste bladzijde.’

Hoofdpersonages

De hoofdpersonages in Vijf voor twaalf zijn Molly Sutton en Gabe Hebert.
Zij werkt voor een detectivebureau dat uitgebaat wordt door Burke Broussard. Gabe is de eigenaar van een restaurant, hij is een chef-kok. Wanneer zijn vader Rocky sterft en Gabe niet kan geloven dat het om zelfmoord gaat, neemt hij het bureau van Burke onder de arm om onderzoek te doen naar het overlijden van zijn vader. Burke zet zijn beste detective, Molly Sutton, op de zaak. Molly en Gabe voelen zich tot elkaar aangetrokken, maar haar verstand zegt haar afstand te houden omdat ze Rocky onvoldoende kan beschermen als ze afgeleid wordt van het onderzoek…
— Marita

Sfeer

Vijf voor twaalf neemt je vanaf de eerste bladzijde op sleeptouw. Je weet al vlug wie de daders zijn, het spannende zit erin dat je moet afwachten op welke manier Molly en haar team het raadsel ontcijferen.
De opbloeiende relatie tussen Molly en Gabe geven het verhaal dat ietsje meer, wat een tegengewicht vormt voor de tragische verhaallijn in dit boek.
— Marita

Schrijfstijl

De schrijfstijl van Karen Rose is duidelijk en beeldend, waardoor je je een idee kan vormen van de setting waarin het verhaal zich afspeelt. De hoofdstukken staan in chronologische volgorde wat het volgen van het verhaal gemakkelijk maakt. Ondanks het feit dat er toch heel wat personages in het boek voorkomen, is dit niet verwarrend en ben je vlot mee met het verhaal.
De hoofdstukken worden verteld vanuit verschillende invalshoeken. Je hebt hoofdstukken die verteld worden vanuit de visie van Molly en haar team. In de andere hoofdstukken leer je de daders beter kennen. Soms valt Karen Rose wel in herhaling, wat de vaart in het verhaal enigszins afremt.
De personages worden nogal zwart-wit voorgesteld. Je hebt aan de ene kant de extreem ‘goede’ en aan de andere kant de extreem ‘slechte’. Op dat vlak mist het verhaal toch wel wat diepgang, vind ik.
— Marita

Passage uit het boek

‘Ze hield haar hoofd schuin. ‘Gabe. Het is verdomme veel te gevaarlijk. Het is al erg genoeg dat ik Xavier meeneem. Ik wil me geen zorgen om jullie allebei hoeven maken.’
‘Ben je van plan om met hem over straat te lopen?’
‘Natuurlijk niet. Ik ga de straat op en neer rijden tot hij weet waar we zijn.’
Hij trok zijn wenkbrauwen op. ‘En dat zal geen verdenking wekken?’
‘Niet met het logo van een makelaar op mijn portier,’ was haar weerwoord. Toen liet ze haar schouders hangen. ‘Die vent gisteren, Eckert, hij richtte een wapen op ons. Als hij jou had gezien…’
‘Hij wist misschien niet eens dat hij naar mij uit moest kijken,’ protesteerde Gabe. ‘Hij volgde Xavier.’
‘Dat is waar. Maar zelfs huurmoordenaars kunnen meerdere dingen tegelijk,’ zei ze scherp.
Daar had zij weer gelijk in. ‘En als ik op de achterbank ga zitten met jouw reservepistool? Als er problemen ontstaan zul je rugdekking nodig hebben.’’

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Mary Higgins Clark & Alafair Burke – Hartendief

Recensie: Jussi Adler-Olsen – Natriumchloride