Wanneer Barbara van Laar op een ochtend in augustus 1975 niet in haar zomerkamp-bed blijkt te liggen, begint direct een grootschalige, paniekerige zoekactie. De vermissing van een kind is een drama, maar nu gaat het ook nog eens om de dochter van de oprichters van het kamp, de steenrijke familie Van Laar. Deze dynastie bezit het kamp, het riante buitenhuis en een deel van het Adirondack-natuurpark, in het noorden van de staat New York. En het is niet de eerste keer dat een kind van de familie Van Laar is verdwenen: zestien jaar geleden verdween haar broer – hij is nooit teruggevonden. Geleidelijk worden niet alleen de vele geheimen van de familie Van Laar ontrafeld, maar ook de geheimen van de gemeenschap die voor de familie werkt.

ISBN: 9789028453424 – Uitgeverij Wereldbibliotheek – Aantal pagina’s: 428 – Roman

3 van de 5 sterren – Annechien

Recensie in één zin

‘Een ietwat chaotische opbouw, maar een prachtig plot.’

Hoofdpersonages

Je krijgt te maken met heel wat personages en onderlinge verhoudingen. In het begin is het boek erg chaotisch, maar zodra je het door begint te krijgen intrigerend. Liz Moore neemt je mee in een reis door de tijd waarin je de personen en al hun geheimen volgt tussen 1950 en 1975.
De familie Van Laar bestaat uit moeder Alice en vader Peter. Het is een rijke familie die op haar eigendom een zomerkamp hebben. De verdwijning van zoontje Bear houdt de hele familie en omgeving in haar greep. Jaren gaan voorbij en Bear wordt niet gevonden. Ondertussen hebben Alice en Peter hun dochtertje mogen verwelkomen, Barbara.
Het drama wordt compleet als ook Barbara wordt vermist. Al snel zijn er meerdere verdachten, waaronder kampleidster Louise en familievriend John Paul McLellan.
Tot slot krijg je nog veel te maken met rechercheur Judyta (Judy). Zij is een jonge vrouwelijke politieagent die op de zaak van de verdwijning van Barbara zit.
— Annechien

Sfeer

Persoonlijk had ik moeite om in het verhaal te blijven. Dit kwam mede door het gebrek aan sfeer in het eerste kwart van het verhaal. De sfeer wist me niet te pakken. Naarmate het boek vorderde, kwam daar verandering in. De sfeer werd om te snijden. Wat is er met Barbara gebeurd? En hoe past de verdwijning van Bear in het plaatje?
— Annechien

Schrijfstijl

De stem uit het bos kwam moeizaam op gang en het eerste kwart was ik vooral bezig met het ontcijferen van de verschillende personages en de verschillende tijden. Uiteindelijk valt alles steeds meer op zijn plek. Toen ik De stem uit het bos niet meer wegleggen.
— Annechien

Passage uit het boek

‘Ditmaal neemt Jacob Sluiter niet de tijd voor prietpraat. Hij zegt opgewonden: ‘Ik weet niets van Barbara van Laar. Eerlijk niet.’
‘Hoe weet u dat ze zo heet?’ vraagt Judy. ‘U noemt uit uzelf haar naam toen ik naar haar vroeg.’
‘In de krant gelezen,’ zegt Sluiter. ‘Net als iedereen.’ Hij grijnst triomfantelijk. Dat kan ze door de lijn heen horen.
Ze wacht. Er is meer, denkt ze, er moet meer zijn.
Ze hoort Sluiter ademen: een vochtig geluid waar haar maag zich van omdraait.
Eindelijk gaat hij verder.
‘Maar ik weet wel waar haar broer is.’
Judy sluit even haar ogen. ‘Wilt u het me vertellen?’ Ze kan het antwoord bijna proeven. Zo erg hunkert ze ernaar.
‘Nee.’
Sst! zegt Judy tegen zichzelf. Wacht! Door de lijn smeekt ze LaRochelle ook zijn mond te  houden. Het werkt.
‘Maar ik zal het je laten zien,’ zegt Sluiter uiteindelijk.’

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Imogen Matthews – Het meisje achter het…

Winactie: Michael Reefs - Het verdwenen eiland…