Mano en zijn zusje Kiki mogen voor het eerst als Pietjes mee naar Nederland: wat spannend! Als ze lekker aan het spelen zijn op de boot, vinden ze een grote schminkdoos. En daar weten ze wel raad mee! Al snel zijn bijna alle Pieten op de boot geschminkt. Er lopen een panda, een eenhoorn en zelfs een blauw ei rond. Bonte Pieten, zo vrolijk! Alleen de oude Piet Diego wil er niks van weten; hij is veel te trots op zijn verdiende roetvegen. Het lijkt uit te draaien op ruzie, maar dát is natuurlijk niet de bedoeling met Sinterklaas…

ISBN: 9789048863167 – Uitgeverij Moon – Aantal pagina’s: 32 – Prentenboek

3 van de 5 sterren — Eline

Recensie in één zin

‘Een grappig verhaal voor liefhebbers van Pietjes.’

Verhaallijn

In De schminkpietjes maak je kennis met Hoofdpiet papa. Aan de hand van een gesprekje van deze hoofdpiet met twee kinderen, maak je kennis met Kiki en Mano. Zij mogen voor het eerst mee op de boot vanuit Spanje naar Nederland. Je leest daarna dat Kiki en Mano een schminkdoos vinden en hiermee alle Pieten willen gaan schminken. Maar dan komen ze Piet Diego tegen die er fel op tegen is om te schminken. Is de ruzie die dan volgt nog wel op te lossen?
Wat ik jammer vond, was dat Hoofdpiet maar heel weinig aan bod komt in dit boek, terwijl er uit de titel Hoofdpiet op te maken is dat dit de belangrijkste Piet is. Je leest alleen in het begin en aan het einde iets over deze Piet.
— Eline

Illustraties

De illustraties in De schminkpietjes vond ik niet zo sterk. De achtergrond is steeds een felle kleur, waardoor het voor de voorlezer niet prettig voorleest. Daarnaast zijn de illustraties rommelig met een witte rand eromheen. Doordat de illustraties niet zo verfijnd zijn, vind ik ze persoonlijk niet zo mooi. Daarnaast vind ik het een gemiste kans dat de Pieten in dit boek niet allemaal roetvegen hebben. Er zijn Pieten die een egaal gezicht hebben.
— Eline

Stukje uit het boek

”Zijn alle cadeautjes ingepakt?’ vraagt Hoofdpiet papa. ‘Dit is de laatste,’ zegt Kiki. ‘Nog één plakbandje.’ ‘Drie keer raden wat het is, pap,’ zegt haar tweelingbroertje Mano. ‘Een pop met vlechten in het haar?’ vraagt papa. Kiki en Mano lachen. Mano stopt de ingepakte voetbal in een grote zak. Papa kijkt tevreden. ‘Goed gewerkt, Pietjes. Jullie mogen gaan spelen. Over twee uur komen we aan in de haven.’
‘Ik vind het zo spannend om naar Nederland te gaan,’ zegt Mano.
‘De eerste keer is altijd spannend. Maar het gaat vast goed! Jullie halen zulke hoge cijfers op de Pietenschool!’
‘Een negen voor klimmen,’ glundert Kiki.
‘Vasthoudend zijn jullie zeker!’ lacht papa. ‘Een jaar lang aan mijn kop gezeurd of jullie nou eens mee mochten.”

Voor wie is het boek?

Dit boek is geschikt om voor te lezen aan kinderen vanaf vier jaar.

Voor meisjes of jongens?

Type verhaal?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Charlotte Dematons – Sinterklaas

Recensie: Sunna Borghuis – Pietje, moet je plassen?