Alles staat op zijn kop in de tbs-kliniek waar Sanne werkt. Annabella, de nieuwe leidinggevende, houdt er andere ideeën op na dan haar voorganger Karel. Ze geeft een nieuwe patiënt die niet met Sanne wil praten zijn zin. Ook als een wraaklustige serieverkrachter haar treitert, krijgt Sanne geen steun.
Wanneer Sanne ontdekt dat Karel dood is en dat het een ongeluk genoemd wordt, is de maat vol. Ze gaat op onderzoek uit en brengt daarmee haar eigen leven in gevaar…

ISBN: 9789461098160 – Uitgeverij De Crime Compagnie – Aantal pagina’s: 300 – Thriller

3 van de 5 sterren – Eline

Recensie in één zin

‘Een spannend verhaal over het leven in en rond een tbs-kliniek.’

Hoofdpersonages

De nieuwkomer volgt het verhaal van Sanne, een medewerkster in de tbs-kliniek. Je leest ook over David, op wie ze een oogje heeft. Haar collega’s Deirdre en Robbert hebben ook een prominente plek in dit verhaal. Tijdens het begin van het verhaal is Karel de leidinggevende van Sanne, die later wordt vervangen door Annabella. Ook enkele namen van tbs’ers komen aan bod.
Wat ik opvallend vind, is de passage waarin een groepje studiegenoten van Annabella langskomt in de kliniek. Sanne onthoudt enkel de namen van Wynona en Rolf, wat opvallend is omdat Wynona uiteindelijk een vrij grote rol zal spelen in het oplossen van de mysteries rondom een patiënt in de tbs-kliniek. Naast dit voorbeeld, zijn er meer voorbeelden waaruit blijkt dat De nieuwkomer wat mij betreft wat te toevallig is. Zo lees je regelmatig dat Sanne vergeet om tijdens haar vertrek uit de kliniek om zich heen te kijken. Iets wat wel de gewoonte is, volgens dit boek. Dat dit met regelmaat gebeurt, is wat mij betreft iets te toevallig.
— Eline

Sfeer

De nieuwkomer was wat mij betreft heel wisselend qua spanning. Het ene moment zat ik op het puntje van mijn stoel, het andere moment was het verhaal wat mij betreft te toevallig. Wat ik wel sterk vind, is dat je vrij veel achtergrondinformatie krijgt over de verschillende patiënten in de tbs-kliniek. Hierdoor ontwikkelde ik als lezer een bepaalde vorm van sympathie voor hen. Ook is het mooi dat er zoveel aandacht is besteed aan de omgeving waarin dit verhaal zich afspeelt. Dat maakt dat ik het verhaal levendig voor mij kon zien.
— Eline

Schrijfstijl

De nieuwkomer begint met een bloedstollende passage die pas later weer wordt opgehaald en afgerond. Dit maakt dat ik als lezer steeds hoopte dat het verder zou gaan waar het was gebleven en dus het boek moeilijk kon wegleggen. Wat mij betreft maakt dit dat De nieuwkomer een echte pageturner is.
— Eline

Passage uit het boek

‘‘De laatste keer dat ik aan het einde van het spreekuur pas kwam heeft Ferry me wel geholpen.’
Sanne vervloekt haar collega, die allerlei verwachtingen schept en zich vervolgens ziek meldt, waardoor zij zich niet alleen rot moet werken maar ook nog eens te maken krijgt met de frustraties van de tbs’ers die erop rekenen dat de regels niet vaststaan.
‘Dat was heel fijn, en wanneer het kan, proberen we mensen altijd te helpen. Vandaag lukt dat helaas niet.’
Terwijl ze praat, trekt Sanne de deur dicht en pakt haar sleutelbos, die met een koord aan haar broekriem zit.
‘Ik ben bang dat het K is.’
‘Dat is een angstige gedachte.’ Sanne steekt de sleutel in het slot en draait hem om. ‘Kom morgen zo vroeg mogelijk, dan ben je de eerste.’
Ze wil weglopen, maar Dwayne legt een dwingende hand op haar arm. ‘Als het K is, kan het uitzaaien.’
Sanne brengt haar hand naar haar broekband, op zoek naar haar alarm. Ze is niet echt bang, Dwayne da Silva is veroordeeld voor een pedoseksueel delict, wat hem voor haar minder bedreigend maakt. Maar als een tbs’er een staflid aanraakt, is dat hoe dan ook een grove grensoverschrijding. Sannes vingers bereiken de plek waar het alarm zou moeten zitten. Het is er niet. Ze ziet het voor zich: het ligt nog op het bureau. De enkele keer dat ze het spreekuur in haar eentje doet, legt ze haar alarm naast de computermuis, zodat ze haar hand nauwelijks hoeft te verplaatsen om de knop in te rukken. Normaal vergeet ze het nooit, vandaag dus wel. Niet gek, na alles wat er gebeurd is. Wel heel onhandig.
Dwayne heeft niks gemerkt, gelukkig. Hij laat haar arm los, draait zijn rug naar haar toe en begint zijn sweatshirt omhoog te trekken. De geur van oud zweet bereikt Sannes neus. ‘Kijk nou gewoon even.’
‘Ik heb nee gezegd, Dwayne.’
Sanne draait zich om en wil weglopen, maar dat gaat niet. Er staat iemand achter haar. Iemand die wel bedreigend is.
‘Hallo, Sanne.’ Jim Wassenberg glimlacht als een kat die een muis in een hoek heeft weten te manoeuvreren. Hij heeft gezien dat ze tevergeefs naar haar alarm zocht, weet Sanne meteen. Vanbinnen wordt ze ijskoud.’

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Sanne van Arnhem – Gedachten zijn klootzakken

Recensie: Gracia Lebbink – Niemand vraagt hoe het…