Vuurtorenbeer is altijd blij. Tot hij de verhalen van Avonturenbeer leest. Die heeft pas een spannend leven! Vuurtorenbeer wordt er somber van. Wat is zijn eiland eigenlijk saai. Maar dan komt de storm en klinkt er hulpgeroep op zee… Is dat… Kan het… Zou het…?

ISBN: 9789047714637 – Uitgeverij Lemniscaat – Aantal pagina’s: 85 – Kinderboek

3 van de 5 sterren — Eline

Recensie in één zin

‘Een mooi verhaal over jezelf zijn.’

Verhaallijn

Vuurtorenbeer begint met een passage waarin je leest over het karakter van deze beer. Hij is vrolijk en gelukkig met zichzelf. Dit verandert wanneer hij leest over Avonturenbeer. Dan beseft hij pas hoe saai zijn eigen leventje eigenlijk is.
Tijdens een enorme storm klinkt er hulpgeroep. Vuurtorenbeer besluit te gaan helpen en al snel komt hij erachter dat het Avonturenbeer is, die in nood is! Vuurtorenbeer is enorm blij om zijn grote held eindelijk in het echt te ontmoeten. Alleen is deze held wel erg lui… Hij wil niks… Of schuilt er iets anders achter die stoere verhalen?
Vuurtorenbeer is ingedeeld in verschillende hoofdstukken. De hoofdstukken zijn steeds erg kort. Wat mij betreft zouden deze wel wat langer mogen zijn. Ik vind het sterk dat het verhaal is geschreven in tegenwoordige tijd. Dit maakt dat het verhaal kinderen erg zal aanspreken en het meer zal gaan leven. Daarnaast vind ik het sterk dat het deel waarin Vuurtorenbeer en Avonturenbeer elkaar niet begrijpen, vrij lang is. Dit zorgt voor een mooie spanningsopbouw in het verhaal.
— Eline

Illustraties

De illustraties in Vuurtorenbeer spraken mij niet zo aan. Ze zijn vrij rommelig gemaakt en dit vond ik minder passend bij het verhaal. Wel zijn er veel kleuren gebruikt, wat zorgt voor een vrolijke sfeer.
— Eline

Stukje uit het boek

‘’Misschien kun je anders een beetje, ehm, mee gaan helpen?’ zegt Vuurtorenbeer na een week of twee. Hij vraagt het best voorzichtig. ‘Als jij nou bijvoorbeeld vast even wat vis vangt, voor vanavond…?’ Avonturenbeer verslikt zich in zijn koekje. ‘Vi-vis?’ sputtert hij. ‘L-levende? Met zo’n… haak en zo?’ Verbaasd kijkt Vuurtorenbeer hem aan.
‘Ja, nou, nee, ik bedoel…’ zegt Avonturenbeer vlug. ‘Kijk, ik vang natuurlijk normaal alleen maar hele GROTE dingen. GEVAARLIJKE dingen. Dingen waar je, nou ja, moeite voor moet doen. Weet je nog van die mega-alligator van wel twintig meter lang, die ik toen met mijn blote poten…?’
Ja. Dat weet Vuurtorenbeer nog best wel goed. Avonturenbeer heeft hem dat verhaal nu namelijk al een keer of zevenenvijftig verteld. ‘Nou ja, daarom dus,’ zegt Avonturenbeer. ‘Gewoon vissen is… te saai voor mij. Ik spaar mijn krachten liever voor iets spannends.’’

Voor wie is het boek?

Vuurtorenbeer is geschikt voor kinderen vanaf acht jaar.

Voor meisjes of jongens?

Type verhaal?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Mathilde Stein – Pluk en Pluis – De weg naar terug

Recensie: Marieke ten Berge & Eva Moraal – Polder