Recensie: Natasha Lester – Het huis in Parijs | Boekiewoogie

Engeland, 1939. Skye Penrose voelt zich nergens gelukkiger dan in haar rol als piloot. Als ze via haar jeugdliefde Nicholas gevraagd wordt een bijdrage te leveren aan de oorlog, zegt ze onmiddellijk ja. Dat Nicholas inmiddels verloofd is met de mysterieuze Franse Margaux Jourdan is een teleurstelling…
Australië, heden. Als museumconservator Kat Jourdan een exclusieve collectie Dior-jurken aantreft in een kledingkast in haar oma’s oude huis in Engeland, een huis waarvan ze het bestaan niet wist, is dat het begin van een zoektocht naar de waarheid over haar familie…

ISBN: 9789026153105 – Uitgeverij De Fontein – Aantal pagina’s: 496 – Roman

*****

5 van de 5 sterren – Nienke

Start scrollen!

Vanaf hier weet je binnen één minuut of dit boek bij je past.

Recensie in één zin

‘Het huis in Parijs laat me sprakeloos achter; een leegte die weer gevuld moet worden, een oneindig verdriet en hoop voor ware liefde.’

Hoofdpersonages

*****

Kat Jourdan is museumconservator. Ze houdt zich bezig met het kledingdepartement in het museum. Wanneer ze een oude Dior-jurk ontdekt in haar oma’s oude huis, ontdekt ze dat er een ander verhaal achter haar familie schuilgaat. Samen met Elliot – die een boek schrijft over Skye, Liberty en Vanessa Penrose, alle drie geheim agent tijdens een wereldoorlog – ontdekt ze langzaamaan de geheimen van haar familie.
Skye Penrose groeit op in een vrije gezinssituatie voor de Tweede Wereldoorlog. Haar moeder Vanessa leert haar vliegen, en ze brengt veel tijd door op het strand, waar ze als een vis in het water is. Haar zusje Liberty moet hier weinig van weten en speelt liever met poppen. Ze ontmoet Nicholas en ze worden beste vrienden; uiteindelijk zelfs jeugdliefdes. Wanneer Nicholas terug naar Amerika moet, hoort ze niks meer van hem. Als ze ouder zijn, komen ze elkaar weer tegen bij de luchtmacht. Beiden vechten mee in de Tweede Wereldoorlog. Skye ontdekt dat ze nog gevoelens voor hem heeft, echter is hij verloofd met de Franse Margaux en is dan ook een grote teleurstelling voor haar.
— Nienke

Sfeer

*****

De Tweede Wereldoorlog is hard. Dat is een gegeven. Ik vind dat op bepaalde momenten zeer moeilijk om te lezen. Soms moest ik even stoppen om de brok in mijn keel weg te slikken. Lester schrijft dit zo realistisch en laat de moeilijke momenten niet weg.
We maken mooie, zachtaardige momenten mee, maar realiseren ons ook snel weer dat de Tweede Wereldoorlog hard, koud en mensonterend was. Dit merk je goed door het boek heen en ik kreeg het er ijskoud van. Wanneer dit gebeurt, weet je dat het goed geschreven is.
— Nienke

Schrijfstijl

*****

Ik kan niet anders dan zeggen dat Lester ervaring heeft in dit expertisegebied. Ze weet hoe ze de gruwelijke daden moet neerzetten, maar weet er ook een sprankje hoop aan toe te voegen.
De hoofdstukken worden afgewisseld tussen Skye, Kat, Margaux en Nicholas. Ook wordt er gewisseld tussen heden en verleden. Dit vond ik een fijne toevoeging, aangezien je uiteindelijk diep in het verhaal komt en je het van alle kanten meemaakt.
Het kostte me een tijdje om de woorden te vinden om dit meesterwerk te beschrijven, en zelfs nu ik er zo mee bezig ben, kan ik niet alle juiste woorden vinden. En juist dat is de kracht van dit boek. De Tweede Wereldoorlog liet precies dit gevoel achter en Lester weet dit naadloos over te brengen. Mijn complimenten hiervoor.
— Nienke

Passage uit het boek

‘’En stel je ook voor hoe het moet zijn geweest om, na maanden in een concentratiekamp opgesloten te zijn geweest en te zijn uitgehongerd, gemarteld en geslagen, te accepteren hoe de maatschappij na de oorlog veranderde. Hoe zouden ze zich hebben gevoeld bij de regeringspropaganda die benadrukte dat vrouwen weer de keuken in moesten om eten te koken voor hun man en alleen maar decoratie hoefden te zijn. En toen kwam de New Look. Dat moet heel onwezenlijk zijn geweest. Wat moet het hun zwaar zijn gevallen om zich aan te passen aan die wereld.’’

Leesvoorschrift