In december 1938, negen maanden na Hitlers inval in Oostenrijk, besluit Groot-Brittannië een toevlucht te bieden aan Joodse kinderen. Het zogenoemde Kindertransport gaat per trein, boot en vliegtuig. Aan boord van een van de eerste treinen die Wenen verlaat, zit een tienjarig meisje: Lore Segal, dan nog Lore Groszmann. Samen met een paar honderd andere kinderen is ze onderweg om daar, in Engeland, ondergebracht te worden bij een pleeggezin. In de zeven jaren die volgen, woont Lore in ‘huizen van anderen’: dat van de rijke orthodox-Joodse familie Levine in Liverpool, dat van het trotse arbeidersgezin Hooper in Kent en tot slot woont ze ten zuiden van Londen bij twee oudere zusters in hun grote Victoriaanse huis. In Huizen van anderen schetst Segal de levens van de mensen die haar een toevlucht boden, én dat van haarzelf: het leven van een ontworteld kind, tussen vreemden, in oorlogstijd in Groot-Brittannië.

ISBN: 9789464521269 – Uitgeverij Cossee – Aantal pagina’s: 250 – Roman, historische roman

3 van de 5 sterren – Isolde

Recensie in één zin

‘Dreiging, oorlog, vluchten en veiligheid door de ogen van een kind.’

Hoofdpersonages

Huizen van anderen beschrijft de omzwervingen van Lore tijdens de Tweede Wereldoorlog. Ze krijgt in 1938 de kans om met een van de eerste kindertreinen van Wenen naar Engeland te vluchten. Lore is dan nog maar 10 jaar en beseft eigenlijk niet wat er aan de hand is en wat haar allemaal overkomt.
Tijdens de oorlog en haar tienerjaren verblijft Lore bij een aantal verschillende gezinnen, met wisselend succes. Bij de een voelt ze zich meer thuis dan bij de ander en kan ze ook meer meebewegen met de dagelijkse gang van zaken daar.
Ook haar ouders komen naar Engeland, maar bij hen intrekken is geen optie. De opvang is gebaseerd op liefdadigheid en de Duitssprekende vreemdelingen worden met argwaan en wantrouwen bekeken.
Ik balanceerde tijdens het lezen van dit boek voortdurend tussen compassie en irritatie. Het is het verhaal van een kind dat leeft onder moeilijke omstandigheden zonder haar ouders, daar moet je compassie voor hebben. Maar het karakter van het betreffende kind wekte bij mij de nodige irritatie op, ook al probeerde ik mezelf steeds voor te houden dat het voor haar – onbewust – ook een manier van overleven was.
— Isolde

Sfeer

Het leven was moeilijk, vlak voor en tijdens de Tweede Wereldoorlog. Je krijgt weinig mee van de actieve rol die Engeland in de oorlog speelde, maar de gevolgen van de oorlog zijn wel voelbaar. Er is duidelijk een andere sfeer in ieder huis waar Lore woont, zowel thuis in Oostenrijk als bij de verschillende gezinnen in Engeland.
— Isolde

Schrijfstijl

Lore Segal is in Huizen van anderen met succes in de huid van een kind gekropen. Ze vertelt haar eigen verhaal, maar weet dit met zo’n afstand te doen dat je dat niet merkt. Aan de andere kant, ze is heel goed op de hoogte van wat Lore, als meisje beweegt en wat haar tegenhoudt.
Het boek leest makkelijk, maar doordat ik beperkt sympathie voor de hoofdpersoon voelde, moest ik me er soms echt toe zetten door te lezen.
— Isolde

Passage uit het boek

‘De boot leek vrijwel verlaten. Ik liep een paar trappen op en een deur door en kwam uiteindelijk buiten terecht, op een vochtig dek. De lucht was immens en hing zo laag dat hij tot aan de grond reikte in een miezer zo fijn als mist. Een brede houten plank lag tussen de boot en de kade. Er was niemand in de buurt om me te vertellen wat ik moest doen, dus liep ik de plank maar af. Ik zette voet op land dat Engeland moet zijn.’

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Isabel Allende – De wind kent mijn naam

Recensie: René van Berk & Nienke Denekamp - De Grote…