Samuel Adler, Leticia Cordero en Anita Dìaz zijn geboren in verschillende tijden en op verschillende plaatsen. Wat ze gemeen hebben is het feit dat ze als kind op de vlucht moesten slaan en naar het buitenland emigreren omdat hun leven niet meer veilig was in hun eigen land omwille van onlusten, discriminatie, oorlog en agressie. Wat voor elk van hen volgde was een tijd van angst, eenzaamheid en onzekerheid.
Op een veel later tijdstip in hun leven kruisen hun wegen elkaar op de meest toevallige manier. De intussen hoogbejaarde Samuel ontfermt zich over de zevenjarige Anita en beseft dat de geschiedenis zich blijft herhalen.

ISBN: 9789028453104 – Uitgeverij Wereldbibliotheek – Aantal pagina’s: 284 – Roman

4 van de 5 sterren – Marita

Recensie in één zin

‘De wind kent mijn naam is een confronterende en realistische roman die tot nadenken stemt.’

Hoofdpersonages

1938. Samuel Adler, een Joodse jongen, is zes jaar als hij door zijn moeder op kindertransport gezet wordt naar Engeland omdat het in Wenen te gevaarlijk geworden is voor Joden. Zijn vader verdween spoorloos tijdens de Kristallnacht, zijn moeder beseft dat ze Samuel geen veilige plek kan geven in Wenen.
1938. Leticia Cordero is acht jaar als er in El Mozote, het Salvadoraanse dorp waar ze opgroeide, een massamoord plaatsvindt. Alleen zij en haar vader overleven deze genocide. Haar vader vlucht met Leticia naar de Verenigde Staten.
1938. Anita Dìaz is zeven jaar als haar moeder Marisol met haar moet wegvluchten uit El Salvador. Haar vader kwam om toen Anita nog heel jong was. Op het moment dat er een moordpoging plaatsvindt op Marisol en ze beseft dat zij en haar dochter niet meer veilig zijn in het land, wil ze naar de Verenigde Staten gaan. Als gevolg van de emigratiewetgeving in de Verenigde Staten wordt Anita aan de grens met Mexico gescheiden van haar moeder. Een lange en moeilijke procedure volgt om te proberen moeder en dochter te herenigen.
— Marita

Sfeer

De wind kent mijn naam is een beklijvend boek omdat het je confronteert met de gruwelijke omstandigheden waarin kinderen nog steeds verzeild geraken. De verschillende verhalen vinden plaats op andere plaatsen en op andere momenten, maar steeds zijn het onschuldige kinderen die het slachtoffer worden van de situatie in hun land. Zeker in de context met de huidige actualiteit zet dit boek aan tot nadenken.
— Marita

Schrijfstijl

Isabel Allende brengt het verhaal in De wind kent mijn naam op een duidelijke en vlotte manier. Ze introduceert de verschillende personages op een overzichtelijke wijze zodat je je de context van de situatie duidelijk kan voorstellen. Zonder dat de schrijfster, op het eerste gezicht, veel aandacht geeft aan de emoties van de personages kan dit boek je niet onberoerd laten.
Naar het einde van het verhaal toe laat ze de drie verschillende verhalen moeiteloos en bijna ongemerkt in elkaar overvloeien.
— Marita

Passage uit het boek

‘Anita’s grootmoeder was achterdochtig. Ze stond hen te woord vanaf de patio tussen een aantal blaffende honden achter een hek met prikkeldraad aan de bovenkant. Maar toen Selena haar uitlegde dat ze haar kleindochter kende en haar een foto liet zien, deed ze geëmotioneerd de deur open en nodigde hen uit binnen te komen. De honden volgden hen kwispelend. De vrouw had de souplesse en energie van een jeugdig iemand, maar op haar verouderde gezicht stond het verdriet te lezen. Haar leven was er een geweest van constant werken en inspanning. Ze verzorgde al vele jaren een zieke, bedlegerige echtgenoot, had praktisch in haar eentje vijf kinderen opgevoed en er twee begraven.
‘Mijn meisje… Ik heb al maanden niets van haar gehoord. Waar is ze?’ vroeg ze met beverige stem.
‘Het gaat goed met haar, mevrouw. Ze is in de Verenigde Staten, in Arizona’ zei Selena.’

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Isabel Allende – De winter voorbij

Recensie: Ingrid Weinberger – Samuels dochter