Zack en Daniël – hagedissen en vrienden – worden door hun schooldirecteur tot gangwacht benoemd. Ze moeten arrogante leeuwen, drukke zeehonden en iets te ontspannen panda’s in het gareel zien te houden. Maar de ergste van iedereen is Pelicarnassus, een pestkop van een pelikaan die het op de hagedissen uit zijn klas gemunt heeft. Gelukkig is er hulp: een blinde roodstaartbuizerd staat de vrienden met raad en verrassende acties bij.

ISBN: 9789493374010 – Uitgeverij Blauw Gras – Aantal pagina’s: 208 – Kinderboek

4 van de 5 sterren — Eline

Recensie in één zin

‘Een grappig verhaal dat makkelijk wegleest.’

Verhaallijn

Het leven van een hagedis van niks begint direct met een scène waarin je leest dat Zack en Daniël door schoolhoofd Wombat worden benoemd tot gangmonitor. Aan hen de taak om ervoor te zorgen dat het rustig is in de gangen en er geen kinderen zonder gangpas rondlopen. Gedurende het verhaal maak je ook kennis met Alicia, deze drie vrienden zijn allen hagedissen en hebben daarom veel met elkaar gemeen.
Later maak je kennis met andere dieren die bij hen op school zitten, waaronder Pelicarnassus. Dat is een rottige rotzak waarmee Zack en zijn vrienden nog veel problemen mee zullen krijgen.
— Eline

Illustraties

Het leven van een hagedis van niks bevat meerdere illustraties. Deze geven het verhaal meer kracht. De illustraties zouden nog krachtiger zijn wanneer deze net zo kleurrijk zouden zijn als de cover.
— Eline

Stukje uit het boek

‘‘Ik benoem jullie allebei tot gangmonitor,’ zei schoolhoofd Wombat. ‘En dat is niet omdat jullie monitorhagedissen zijn,’ voegde ze er snel aan toe. Zack kon het niet laten. ‘Maar alle andere gangmonitors waren ook –‘
‘Dat is toeval,’ onderbrak schoolhoofd Wombat hem. ‘Jullie zorgen ervoor dat er geen leerlingen op de gang zijn die daar niet horen te zijn. En dat noemen we nou eenmaal monitors.’ Ze leek een beetje zenuwachtig, maar wat maakt het uit of een schoolhoofd zenuwachtig is? Welk kind gaat dat nu hardop zeggen?
‘U lijkt een beetje zenuwachtig,’ zei Daniël.’ Zack porde hem in zijn zij. ‘Au!’
‘Het is allemaal vrij eenvoudig,’ ging schoolhoofd Wombat verder, alsof Daniël niets had gezegd. ‘Als je leerlingen op de gang ziet tijdens je dienst, dan vraag je ze om hun gangpas. Als ze er een hebben, is alles in orde. Zo niet, dan stuur je ze naar mij. Vragen?’
‘Ik heb een vraag,’ zei Daniël. ‘Klopt het dat u uw kont als schild kunt gebruiken?’
‘Jazeker,’ zei schoolhoofd Wombat. ‘Da’s een wombatdingetje. Verder nog iets?’
‘Wat doen we als ze geen gangpas hebben en ze willen niet naar u toe?’ vroeg Zack.
‘Dan geef je hun namen aan mij door.’
Zack dacht hierover na. ‘Hier gaan we onszelf niet echt populair mee maken.’’

Voor wie is het boek?

Het leven van een hagedis van niks is geschikt voor kinderen vanaf tien jaar.

Voor meisjes of jongens?

Type verhaal?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: James Norbury – De reis van Grote Panda &…

Recensie: Joukje Akveld & Dorien Bellaar – Een boek…