Wanneer Paul Glaser tijdens een bezoek aan Auschwitz een koffer met daarop zijn achternaam ziet staan, besluit hij in zijn familiegeschiedenis te duiken. Zo ontdekt hij het oorlogsgeheim van zijn tante Roosje. Glaser ontdekt steeds meer over haar meeslepende en moeilijke leven en over zijn eigen Joodse afkomst. Tante Roosje was een sterke en moedige vrouw, die door haar eigen man werd verraden aan de nazi’s. Met haar positiviteit en charme lukte het om verschillende concentratiekampen te overleven, zelfs Auschwitz.

ISBN: 9789 023 499 329 – Cargo – Aantal pagina’s: 320 – Roman

5 van de 5 sterren — Coby

Recensie in één zin

‘Diepe bewondering voor tante Roosje, een ijzersterke en fascinerende vrouw.’

Hoofdpersonages

Door haar eerlijkheid, vastberadenheid, charme en positiviteit ga je van tante Roosje houden. Een hele sterke vrouw, die hard knokt en ontzettend haar best doet, ook voor de mensen om haar heen. Zonder dat ze het altijd in de gaten had, creëerde ze haar eigen geluk. En dat gun je haar zó erg. Je leeft als lezer met haar mee. Vanaf haar vroege jeugd tot aan het einde.
— Coby

Sfeer

Het boek zit vol tegenslagen en gruwelijkheden, maar de sfeer blijft hoopvol. Net als tante Roosje dat was. Je voelt dat er zware tijden aankomen, dat het moeilijkste nog niet geweest is. En bij de komst van sommige mensen in het verhaal en in het leven van Roosje, voel je dat het alleen nog maar meer narigheid met zich mee zal brengen. Zonder dat het gezegd wordt. Het boek barst van de stille emotie.
— Coby

Schrijfstijl

Ondanks alle anekdotes en sprongen in de tijd, verveelt het verhaal geen moment. Het leest makkelijk en vertelt op een unieke manier over een onderwerp waar al zoveel over geschreven is. Zonder in clichés te vervallen, zonder zelfmedelijden en zonder er doekjes om te winden. Gewoon, zoals het is. En juist daarom komt het binnen. Er komt best wat Duits in het verhaal voor, zonder vertaling. Dit is misschien jammer voor lezers die niet zo goed in Duits zijn, want het zijn persoonlijke passages die je juist goed zou willen begrijpen.
— Coby

Passage uit het boek

Een vitrine bevat een enorme hoeveelheid brillen. Een andere ligt vol met afgeknipte haren, sommige nog met vlechten erin. Mijn vrouw en ik lopen als eersten naar de volgende zaal, waar een groot aantal koffers is tentoongesteld. De gevangenen moesten hun koffer labelen. Dan kon die niet zoekraken, zo werd hun voorgehouden. Op iedere koffer staat de naam van de eigenaar en het land van herkomst.
Mijn blik valt op een grote bruine koffer die helemaal vooraan staat. Ik schrik en verstijf; op de voorkant van de koffer staat geschreven dat die uit Nederland komt, en met grote letters de naam ‘Glaser’. Mijn vrouw ziet het ook en pakt mijn hand. Het is mijn naam, een naam die in Nederland weinig voorkomt. Ik beweeg me niet, zeg niets en kijk alleen nog maar naar die koffer. Zo staan we daar dan, met voor ons, aangelicht door etalagelampen, een bizar landschap van koffers. Tientallen dringen zich aan ons op, grote, kleine, bruine, zwarte, mooie, smerige, en die met mijn naam staat vooraan. In de spiegeling van de vitrineruit zie ik ons staan in het schemerig zwart-wit van de sobere zaal, met vóór ons die helverlichte bruine koffer. Een koffer met mijn naam op weg naar nergens. We zijn alleen, kijken en zeggen niets, minutenlang.

Leesvoorschrift

Dit boek is indrukwekkend en emotioneel. Lees het thuis wanneer het buiten regent. Met een kop koffie bij de hand.

Huh? Leesvoorschrift? »

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Keren Blenkfeld – Een liefde in Auschwitz

Recensie: Lucy Adlington – De kleermaaksters van Auschwitz