Rechercheurs Mara Rais en Eva Croce zijn niet blij als ze worden overgeplaatst naar de nieuw opgerichte eenheid voor onopgeloste zaken in Cagliari, Sardinië. De een is geboren en getogen Sardijnse, niet op haar mondje gevallen en hiermee al regelmatig in de problemen gekomen. De ander, een Milanese specialist in rituele moorden, staat privé voor een aantal uitdagingen en werd in Milaan geschorst.

Het kantoor: een stoffige kelder vol oude dossiers. Aan de zijde van de twee rechercheurs: de terminaal zieke inspecteur Moreno Barrali. Zijn laatste wens is om een oude zaak op te lossen. Jaren geleden, op Allerzielen, de Dag van de Doden, werden twee vrouwen op brute wijze vermoord in de buurt van de heilige bronnen. Rituele moorden, denkt Moreno Barrali. Maar zijn superieuren geloven niet in zijn theorie. Het team is een oude sekte op het spoor als plotseling de cold case plotseling weer oplaait: een jonge vrouw is sinds een paar dagen spoorloos verdwenen…

Een bloedstollend verhaal, met een onverwachte ontknoping.

ISBN: 9789400517226 – Uitgeverij A.W. Bruna, Amsterdam – Aantal pagina’s: 477 – Literaire thriller

5 van de 5 sterren – Sandra

Recensie in één zin

‘Het eiland van de zielen is een spannende misdaadroman, die zich afspeelt op het eiland Sardinië, waarbij twee rechercheurs onafhankelijk van elkaar worden overgeplaatst naar Onopgeloste Zaken en te maken krijgen met duistere zaken uit het verleden en een vermissing in het heden.’

Hoofdpersonages

Mara Rais is net overgeplaatst naar ‘Onopgeloste Zaken’ in Cagliari op Sardinië. Mara is van origine een goede rechercheur met bijzondere onderzoeksvaardigheden. Haar altijd aanwezige grote mond met zeer scherpe tong als ook haar kleurrijk taalgebruik heeft Mara echter in een lastig parket gebracht en niet bijzonder geliefd gemaakt bij haar superieuren. Deze overplaatsing is haar laatste kans om zich te bewijzen.

Eva Croce was hoofdinspecteur in sekten en rituele misdaden op het vaste land. Ze was daar onder andere verbonden aan een elite-eenheid van de politieafdeling die de gruwelijkste misdaden op het nationale grondgebied onderzocht (Rome) en ook is ze werkzaam geweest bij onopgeloste zaken in Milaan. Ook Eva is niet van onberispelijk gedrag en wordt op een gegeven moment geschorst. Wanneer Eva langer dan een jaar met ziekteverlof is, wordt ze – om haar batterij weer op te laden – overgeplaatst naar Cagliari.

Moreno Barrali is inspecteur. Hij is ongeneeslijk ziek en heeft niet lang meer te leven. Voordat zijn einde nadert, wil hij de twee onopgeloste rituele moordzaken die hem al decennia bezighouden, overdragen aan Mara en Eva, zodat de zaken niet in de vergetelheid raken.
Dat deze moorden nog steeds niet opgelost zijn, is voor Moreno een ware obsessie. Hij heeft er regelmatig nachtmerries over; hij staat er mee op en gaat er mee naar bed. Om zijn vrouw alle gruwelijke details te besparen, heeft hij op een externe locatie een apart archief gewijd aan deze zaak. Vanwege zijn ziekte wordt hij door zijn collega’s gedoogd, want ze zien hem al langere tijd niet meer voor vol aan.          — Sandra

Sfeer

Het eiland van de zielen grijpt je vanaf het begin bij de strot. Het is een bloedstollend en adembenemend verhaal, waarbij de gebeurtenissen elkaar snel opvolgen! Ik vond het zodanig spannend, dat ik het boek alleen bij daglicht heb opengeslagen en binnen een paar dagen heb uitgelezen.
— Sandra

Schrijfstijl

Vanaf het moment dat je met lezen begint in het eiland van de zielen wil je maar één ding: dat boek moet uit! Piergiorgio Pulixi heeft een zeer aanstekelijke en boeiende schrijfstijl: vlot, levendig en humoristisch. Je hangt je als het ware aan zijn lippen en blijft lezen…
— Sandra

Passage uit het boek

‘De band die tussen een rechercheur en het slachtoffer van een moord ontstaat heeft iets heiligs. Het gaat verder dan alleen maar bureaucratie, onderzoeksdossiers, autopsierapporten en documenten die opgesteld moeten worden voor de officier van justitie. Het wordt iets veel persoonlijkers. Wanneer een zaak niet wordt opgelost en de dader op vrije voeten blijft, kan die heilige , onlosmakelijke band overgaan in een nietsontziende obsessie waaraan je onmogelijk kunt ontsnappen. Het verstrijken van de tijd versterkt het schuldgevoel, voedt de gedachte dat de moordenaar misschien opnieuw zou kunnen toeslaan, en nog eens… Het leven gaat gewoon door, maar de angst dat je het fout hebt gedaan, dat je niet tegen de taak was opgewassen, dat er door jouw schuld anderen zijn gestorven, blijft op je hart en ziel drukken. Naarmate de jaren verstrijken wordt het steeds moeilijker te verdragen. Een onopgeloste zaak is de grootste straf die een politieagent kan overkomen. Soms kun je het niet loslaten; het blijft aan je kleven.’

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Jussi Adler-Olsen – Natriumchloride

Recensie: Sam Holland – De echoman