Op een nacht brandt het huis van het gezin Ambrose af. Het blijkt om brandstichting te gaan. De moeder Jessica en hun dochtertje Alice overleven de brand, vader Patrick niet. Jessica wordt beschuldigd van de brandstichting en bijgevolg ook van de moord op haar man. Ze slaat op de vlucht.
Tijdens haar vlucht ontmoet ze de geschorste rechercheur Nate Griffin, die ervan overtuigd is dat ze onschuldig is.
Rond dezelfde periode worden de lijken van twee jonge meisjes gevonden in de kofferbak van een auto. De lijken zijn gruwelijk verminkt. En het houdt hiermee niet op. De gruwelijke misdaden blijven elkaar opvolgen.
Inspecteur Cara Elliott wordt op zaak gezet. Samen met haar vaste partner Noah Deakin voert ze het onderzoek uit, maar ze komen geen stap verder. Ze raken steeds meer gefrustreerd naarmate de dader meer en meer het gevoel krijgt ongrijpbaar te zijn. De waarheid is onthutsender dan ze zich hadden kunnen voorstellen.

ISBN: 9789402709513 – Uitgeverij HarperCollins Vlaanderen – Aantal pagina’s: 350 – Thriller

4 van de 5 sterren – Marita

Recensie in één zin

‘De echoman is een gruwelijk en spannend verhaal met een compleet verrassend slot.’

Hoofdpersonages

Jessica Ambrose is getrouwd met Patrick, ze hebben een dochtertje Alice. Het huwelijk van Jessica en Patrick kabbelt maar wat voort. Er zijn regelmatig spanningen door haar drang naar automutilatie. Jessica verveelt zich in haar huwelijk. Als op een nacht hun huis in brand gestoken wordt en Patrick hierbij overlijdt, is zij de hoofdverdachte.
Nathanial (Nate) Griffins is een rechercheur die geschorst werd. Nadat hij zelf het slachtoffer was van een vreselijke misdaad lukte het hem niet meer om normaal te functioneren binnen het politiekorps. Hij heeft een reuzegroot schuldgevoel over de dood van zijn vrouw. Hij is de enige op wie Jessica kan rekenen.
Cara Elliott en Noah Deakin voeren het onderzoek naar de seriemoordenaar. Hun partnerschap is de norm binnen het politiekorps: waar Cara is, is Noah ook.
Cara is de zus en tegelijk de voormalige baas van Nate. Ondanks alles wat gebeurde, hebben zij een goede relatie. Tussen Nate en Noah zijn er heel wat spanningen.
— Marita

Sfeer

Vanaf de eerste bladzijde valt Sam Holland in De echoman met de deur in huis, je hebt onmiddellijk een idee wat je kan verwachten en je bent meteen opgenomen in het verhaal.
De echoman is een boek waarin heel veel gruwel voorkomt, maar tegelijkertijd wordt er ook veel belang gehecht aan de relaties tussen de hoofdpersonages. Dit maakt het geheel wat lichter verteerbaar.
Het is een boek waarin je gewoon wil blijven verder lezen.
— Marita

Schrijfstijl

De schrijfstijl van Sam Holland in De echoman is direct en duidelijk, met veel aandacht voor de dialogen. Door de korte hoofdstukken zit er voldoende vaart in het verhaal. Het plot bevat heel wat verrassingen, wat je aan het lezen houdt.
Het boek bestaat uit twee verhalen: de brandstichting en de moorden. Sam Holland laat de verbanden ertussen moeiteloos in elkaar vloeien.
In het boek zijn heel wat gruwelijke feiten nogal in detail beschreven. Als je hier problemen mee hebt, dan is dit boek niets voor jou.
— Marita

Passage uit het boek

‘De Echoman wilde dat ze flat 214 vonden, dat weet Cara nu. De naam op het huurcontract, het feit dat het naast – verdomme pal naast – het geënsceneerde Dahmer-tafereel was. En dat hij dat bierglas daar had laten staan om hen te provoceren.
Ze weet niet hoe hij aan Libby’s vingerafdrukken is gekomen. Wie weet heeft hij het glas jaren geleden uit een kroeg gejat, en eigenlijk doet het er ook niet toe. Wat ertoe doet, is dat ze dood is, en of ze wil of niet, Cara moet wel kijken naar waar haar vriendin ligt in een witte tent, om het bewijsmateriaal op haar lichaam veilig te stellen.
Het afgelopen uur heeft ze het hele scala aan emoties doorgemaakt. Uit pure withete woede was ze weggestormd over het pad, verblind door tranen. Buiten het zicht van het team was ze dubbelgeklapt, met haar handen op haar knieën, in de stromende regen.’

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Sam Holland – De 20

Recensie: Jessica Goodman – De Insiders