1955. Twee jonge stellen verhuizen naar de onbewoonde, geïsoleerde fjord Héðinsfjörður. Hun verblijf eindigt abrupt wanneer een van de vrouwen onder mysterieuze omstandigheden om het leven komt. De zaak wordt nooit opgelost.
Vijftig jaar later duikt een oude foto op, en daaruit wordt duidelijk dat de stellen wellicht helemaal niet de enige bewoners van de fjord waren.
In het nabijgelegen Siglufjörður probeert de jonge rechercheur Ari Thór te achterhalen wat er die noodlottige avond gebeurde. De zaken nemen een sinistere wending wanneer een kind vermist raakt op klaarlichte dag. Met een stalker op de vlucht en Siglufjörður in quarantaine, lijkt het erop dat het verleden hen op ijzingwekkende wijze achtervolgt.

ISBN: 9789400513662 – Uitgeverij A.W. Bruna – Aantal pagina’s: 317 – Thriller

3 van de 5 sterren – Ies

Recensie in één zin

‘Wat start als een spannend mysterie uit het verleden, eindigt in een matige ontknoping.’

Hoofdpersonages

Rechercheur Ari Thór woont in Siglufjörður, een dorp dat in quarantaine zit wegens de uitbraak van een besmettelijk virus (goh, waar hebben we dat eerder gehoord). Hij wordt door de oude man Héðin gevraagd om het overlijden van diens tante vijftig jaar geleden opnieuw te onderzoeken, nu er een foto is opgedoken die het overlijden in een ander licht stelt. Aangezien Ari niets anders te doen heeft, gaat hij op onderzoek uit. De zaak wordt opgepikt door journalist Isrun, die ondertussen ook verslag doet van de verdwijning van een peuter. Die peuter is het (stief-)zoontje van Sunna en haar vriend Róbert. Het koppel wordt al een tijdje gestalkt en Róbert heeft het idee dat dit met zijn verleden te maken heeft. Verder is Isrun ook nog bezig met een verhaal rondom de dood van Snorrie, een drugsverslaafde die vroeger de beste vriend was van de huidige premier. Ari, Isrun en Robert hebben alle drie hun eigen problemen in hun privéleven. Een duister verleden dat terugkomt, een mysterieuze ziekte en relatieproblemen kunnen heel wat interessante mogelijkheden voor het verhaal betekenen. Helaas blijven alle personages wat oppervlakkig en worden de problemen niet diep genoeg uitgewerkt om je als lezer mee te slepen.
— Ies

Sfeer

Vijftig jaar geleden overlijdt een jonge vrouw onder mysterieuze omstandigheden in een verlaten fjord. Vijftig jaar later waart een besmettelijk virus rond in het nabijgelegen dorp waar rechercheur Ari onderzoek doet naar het overlijden. Ergens anders in IJsland worden Róbert en zijn vriendin gestalkt en wordt hun zoontje op klaarlichte dag ontvoerd. Zoals je begrijpt, staat het hele verhaal bol van de spanning. Als lezer wil je weten wat er vijftig jaar geleden gebeurd is en tegelijkertijd wil je ook weten wat er in het heden met het ontvoerde jongetje is gebeurd. De ontknoping is echt teleurstellend en het verhaal eindigt hierdoor met een gigantische anticlimax.
— Ies

Schrijfstijl

Jónasson mag dan een internationale bestsellerauteur zijn, maar zijn schrijfstijl doet amateuristisch aan. Het voelt alsof hij net begonnen is met schrijven en nog niet goed weet hoe je spanning moet opbouwen in je zinnen. De IJslandse namen zijn heel authentiek, maar als buitenlander onmogelijk om te lezen, laat staan goed uit te spreken.
Gedurende het gehele boek heb je als lezer het idee dat de twee (eigenlijk drie) losstaande verhaallijnen zich op enig moment verstrengelen tot een adembenemende ontknoping, zoals in zoveel thrillers. Helaas is in het geval vanPoolnacht het tegendeel waar. De verhaallijnen worden allemaal opgelost, maar raken elkaar maar minimaal aan, om vervolgens weer uit elkaar te schieten, elk naar hun eigen einde. Teleurstellend.
— Ies

Passage uit het boek

‘Dat is nu precies waar het om gaat,’ zei Heðinn zacht. Hij staarde in zijn koffiekop en keek toen opeens op, recht in Ari’s ogen. ‘Je ziet mijn vader en mijn moeder, en mijn tante. Haar man, Maríus, heeft waarschijnlijk de foto gemaakt. Daar ga ik van uit.’ ‘Huh? Wie was de vijfde man?’ vroeg Ari. Er liep een akelige rilling over zijn rug. ‘Een jongeman die ik nog nooit heb gezien. Hij stond op de foto en hield mij in zijn armen. Het komt erop neer dat niemand van de gasten op de fotoavond wist hij was.’ Heðinn zuchtte en voegde er toen met zware stem aan toe: ‘Wie is die jongeman en waar is hij gebleven? Had hij iets te maken met de dood van mijn tante?’

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Chris Carter – Jager in de nacht

Recensie: Holly Black – Dief van de nacht