Ieder mens heeft een duistere kant. Zo ook Anne, Nederlands populairste televisiepresentatrice en journaliste. Als ze haar grote liefde – en daarmee haar droom – dreigt te verliezen en het verdriet hierover breed wordt uitgemeten in de pers, moet ze alles op alles zetten om niet ook nog door haar vrienden, familie en eigen verstand in de steek gelaten te worden.

ISBN: 9789026331398 – Uitgeverij Ambo | Anthos – Aantal pagina’s: 283 – Literaire thriller

5 van de 5 sterren — Heline

Recensie in één zin

‘Genoten van het eerste rauwe tot het laatste pijnlijke woord.’

Hoofdpersonages

Hoofdpersoon Anne, Nederlands populairste presentatrice en journaliste is prachtig neergezet. Omdat haar leven – buiten alle media-aandacht – redelijk doorsnee is, kan je je als lezer goed inleven. Dat maakt haar pijn des te voelbaar. Wat dit nog meer benadrukt, is haar ‘tegenspeelster’ Jazz. Dit jonge personage waait als een frisse wind door het boek.
— Heline

Sfeer

Een gedeelte van het boek speelt zich af achter de coulissen bij bekende Nederlandse talkshows. Je beseft je eens te meer dat ook BN-ers een leven leiden als ieder ander: met ups-and-downs en met wijn, sigaretten en – al dan niet te vertrouwen – vrienden. Enige nadeel is dan hun leven constant in de spotlights staat!
— Heline

Schrijfstijl

Het boek leest erg makkelijk weg en het is doorspekt met aan de ene kant situaties uit een doorsnee leven en aan de andere kant met situaties die je alleen meemaakt als je BN-er bent. Wat een briljante combinatie! Een feest om in één keer uit te lezen!
— Heline

Passage uit het boek

‘Ik wil vragen met wie hij was, wanneer precies, hoe laat. Ik zie voor me hoe hij daar staat, tussen de jonge, hippe mensen, knap als hij is, en hoe hij het hoogste woord voert. Ik was thuis, dat weet ik zeker. Thuis in bed, wachtend op hem, niet wetende dat hij al vertrokken was en bouwde aan een leven zonder mij. Mijn zwakte en angst hadden niks te maken met de dagelijkste spuit Dacepeptyl. Mijn oerhart wist wat er komen ging. Ik heb er niet naar geluisterd. ‘En? Mooi toch zo?” Angelique spuit nog wat lak op mijn haar, duwt het met haar vingers iets boller. ‘Wel mooi gedaan hoor, die weave. Je ziet het helemaal niet.’. Zij ziet een ander dan ik. Ik zie de oprukkende ouderdom, de vermoeidheid, het verdriet. ‘Yes,’ zeg ik. ‘Dank je lieverd.’

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Anne Jacobs – Het verlangen van het weesmeisje

Recensie: Anne Jacobs – De scheepsdochter