Een rustig dorpje wordt opgeschrikt door de verdwijning van een man en zijn zoon. Volgens de moeder zijn ze in het donker verdwaald in het bos vlak bij hun huis. De afdeling Vermiste Personen wordt erbij gehaald en een grootschalige zoekactie gaat van start. Naarmate de uren en dagen verstrijken, rijzen er steeds meer vragen over wat er die nacht echt gebeurd is.
Bij inspecteur Olivia Leroy rakelt het onderzoek onwelkome herinneringen op aan het vertrek van haar eigen vader. Al snel vermoedt ze dat het motief voor de verdwijning in het verleden te vinden is. Een verleden waar iedereen liever over zwijgt. Ze raakt verstrikt in een kluwen van leugens en verraad. Als er een dode valt, beseft ze dat ze tegenover een bijzonder gewiekste dader staat. Haar zoektocht naar de waarheid leidt naar een schokkende ontknoping.

ISBN: 9789464983029 – Uitgeverij Borgerhoff & Lamberigts – Aantal pagina’s: 392 – Thriller

5 van de 5 sterren – Eline

Recensie in één zin

‘Een thriller zoals deze hoort te zijn: verrassend en onvoorspelbaar.’

Hoofdpersonages

Zwijgen is bitter vertelt het verhaal van Peter Maes die met zijn (stief)zoon het bos in is gegaan en daarna niet is teruggekeerd bij de moeder in het gezin, Erica. Aan inspecteur Olivia Leroy de taak om dit mysterie te ontrafelen en op te lossen. Al snel blijkt dat het privéleven van Olivia gevoelsmatig verstrikt raakt in het verhaal.
— Eline

Sfeer

Zwijgen is bitter is beeldend geschreven en hierdoor spannend. Doordat het verhaal zich grotendeels afspeelt in het bos, heeft het boek een mysterieuze en spannende sfeer. Doordat er tussendoor ook passages te lezen zijn vanuit het standpunt van de eventuele dader vlak voor de verdwijning, neemt het boek steeds een verrassende wending. En steeds wanneer je denkt te weten hoe deze verdwijning op te lossen is, blijkt het toch weer net anders te zijn.
— Eline

Schrijfstijl

Zwijgen is bitter is een beeldend geschreven boek dat to the point is. Er zijn geen onnodige details te lezen en het verhaal is niet langdradig. Doordat de hoofdstukken steeds vrij kort zijn, ben je snel geneigd nog een paar hoofdstukken te lezen.
Het aantal personages in dit boek is vrij beperkt, wat het overzichtelijk maakt. Ook leef je hierdoor extra mee met de personages waarmee je in dit boek kennismaakt.
— Eline

Passage uit het boek

‘Erica Verlinden leunde tegen de gootsteen. Haar vingers hielden een papieren zakdoekje vast dat ze tot een dikke sliert had gedraaid. Jong, was het eerste dat in Olivia opkwam. Amper vijfentwintig, herinnerde ze zich van het verslag van inspecteur Bonami. Grote blauwe ogen in een bleek gezicht. Steil blond haar dat een wasbeurt kon gebruiken en eruitzag alsof ze het zelf had geknipt, met een rafelige pony die tegen haar voorhoofd plakte. Ze droeg een te wijde jeansbroek en een vormeloze wollen trui. Ze was knap, op een wat strenge manier, maar het leek alsof ze dat probeerde te verbergen door er bewust lelijk uit te zien. En ze had iets hards over zich, een onverzettelijkheid die uit haar blik en houding sprak. Heel anders dan de angst of vertwijfeling die Olivia had verwacht.
‘Mevrouw Verlinden?’ zei Olivia. ‘Ik ben inspecteur Olivia Leroy, Cel Vermiste Personen.’
‘Hebben jullie hen gevonden?’ Haar stem was verrassend helder.’

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Sofie Delporte – Ik kan je redden

Recensie: Jo Spain – De laatste verdwijning