’s Nachts dringt De Chirurg de slaapkamers van nietsvermoedende vrouwen binnen en laat hen onvoorstelbare verschrikkingen ondergaan. De enige hoop van de politie is dokter Catherine Cordell, slachtoffer van een identieke misdaad. Twee jaar geleden schoot ze haar aanrander neer. Catherines wereld stort in als deze nieuwe moordenaar de details van toen blijkt te kennen. Kunnen rechercheur Thomas Moore en Jane Rizzoli haar beschermen tegen deze nietsontziende jager?

ISBN: 9789044325256 – The House of Books- Aantal pagina’s: 316 – Thriller

5 van de 5 sterren – Nastassia

Recensie in één zin

‘Een bloedstollende thriller die je in één adem verslindt.’

Hoofdpersonages

Thomas Moore is rechercheur bij de afdeling Moordzaken in Boston. Hij is een brave, correcte man die nog steeds bezig is met het verwerken van het verlies van zijn vrouw.
Jane Rizzoli is de enige vrouwelijke rechercheur in het team. Ze wordt beschreven als een arrogante agente maar al snel wordt duidelijk dat dit komt omdat ze extra hard moet vechten om gehoord te worden in deze mannenwereld.
Catherine Cordell is een aantrekkelijke vrouw en een zeer bekwame chirurg. Ze is twee jaar geleden gevlucht naar Boston na een traumatische ervaring. Maar nu blijkt dat ze in Boston ook niet veilig meer is…
— Nastassia

Sfeer

In de proloog krijg je meteen al een blik in het hoofd van de moordenaar, vanaf dit moment leg je het boek niet meer neer. Het verhaal doet je huiveren tijdens de moordscenes, schrik hebben tijdens de klopjacht en hoop krijgen tijdens romantische momenten.
— Nastassia

Schrijfstijl

De schrijfstijl van Tess Gerritsen kan je niet anders dan indrukwekkend vinden. Ze heeft de kunst van haar scenes zo gedetailleerd te beschrijven en je volledig in het verhaal mee te sleuren. Laat het aan Tess Gerritsen over om een meeslepend verhaal te vertellen dat je op het puntje van je stoel laat zitten.
— Nastassia

Passage uit het boek

“Het zwarte haar van de vrouw stond stijf van het bloed en piekte, als de stekels van een stekelvarken, rond een gezicht dat de kleur had van blauwgeaderd marmer. Haar lippen waren half geopend, alsof ze midden in een kreet waren bevroren. Het bloed was al van het lichaam gewassen en haar wonden gaapten als paarse scheuren in het grijze canvas van de huid. Er waren twee zichtbare wonden. De ene was een diepe snee in de hals, die begon onder het linkeroor, dwars door de linker slagader heen ging en de kraakbeenderen van het strottenhoofd had opengelegd. De coup de grâce. De tweede wond zat in de buik. Deze wond was niet bedoeld om te doden; deze wond had een heel ander doel gehad.”

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Karin Slaughter – Na die nacht

Recensie: Gunnar Staalesen – Varg Veum; Koude harten