Noodgedwongen verhuist Olivia naar de villa van haar vader (bekende tv-presentator), stiefmoeder en stiefzus, maar ze moet niks van haar nieuwe stijve familieleden weten. Met haar BFF Billie doet ze er alles aan om in de buurt van haar grote liefde Max te komen, maar ze belandt van de ene blunder in de andere. Dan besluit Olivia dat ze wil leren hoe de liefde werkt en schrijft al haar liefdestips in haar dagboek, tot ze iemand tegenkomt die niet in al die liefdestips gelooft.

ISBN: 9789048838769 – Uitgeverij Moon – Aantal pagina’s: 303 – Young Adult

4 van de 5 sterren – Fien

Recensie in één zin

‘Wie op zoek is naar een boek vol liefde heeft zojuist de zoektocht kunnen beëindigen: dit is het!’

Hoofdpersonages

Zoals de titel al aangeeft, is dit boek het dagboek van Olivia. Olivia is een zeventienjarig meisje die op zoek gaat naar tips hoe je iemand verliefd kan laten worden. Ze heeft namelijk een oogje op Max: een echte player, iets ouder, heel erg knap en hij heeft een studentenbaantje als barman. Ze kan alle hulp gebruiken om op te vallen aangezien bijna alle meisjes smoorverliefd zijn op Max. Maar naast de liefde heeft Olivia nog een ander probleem: ze woont sinds enkele maanden bij haar vader, hij is de presentator van een erg bekende talkshow. Hij heeft Olivia en haar moeder in de steek gelaten toen ze nog maar een baby was, iets wat Olivia niet kan verkroppen. Gelukkig is haar beste vriendin Billie er. Billie is de vrouwelijke variant van een player, na slechts een paar woorden gewisseld te hebben is ze al te zoenen met een jongen waarvan ze de naam niet eens weet. Billie is dan ook Olivia’s voornaamste bron van liefdestips naast een boek van haar stiefmoeder en, niet te vergeten, het internet. Op een verjaardagsfeestje van haar vader leert Olivia Silas kennen, een acteur die samenwerkt met haar vader en die niet echt in de liefde gelooft. Verder is er nog Lily-Rose, beter bekend als Suikerspin, de stiefzus van Olivia en een heuse beroemdheid op Instagram. Ik denk dat erg veel meisjes zichzelf zullen herkennen in Olivia waardoor je direct een gevoel van verbondenheid met haar krijgt en nog eens een extra dimensie wordt toegevoegd aan de geloofwaardigheid van het boek!
— Fien

Sfeer

Door heel het boek hangt een luchtige sfeer waardoor je makkelijk de draad terug kan opnemen en later verder kan lezen waar je gebleven bent, nadat je, geheel onvrijwillig natuurlijk, even iets anders moest gaan doen. Olivia laat geen details achterwege en daardoor krijgen we een goed idee van haar leven, zowel van de romantische momenten als de gênante. Verder is het ook heel erg leuk dat ze die liefdestips verzamelt, want die kan je allemaal makkelijk terugvinden voor wie ze in het dagelijkse leven eens zou willen uittesten, ze zijn namelijk in het vet gedrukt. Sommige zijn klassiekers, zoals het alom bekende “Wees jezelf”, maar af en toe kwam er een tip waarvan ik nog nooit had gehoord, deze bijvoorbeeld: “Doe hem na! Kopieer zijn handelingen en houdingen, zijn onderbewustzijn zal je hierdoor leuker vinden.”
— Fien

Schrijfstijl

Een boek van Sylvia leest heel erg vlot weg en voor je het weet heb je ineens 100 pagina’s of meer achter de rug. Wat ik ook heel erg knap vind, is dat het me geen enkele keer ergerde dat het boek in dagboekvorm geschreven is. De verschillende stukjes zijn altijd voorzien van datum en uur waardoor het hele plaatje klopt. Ik had echt het gevoel dat dit het verhaal was van Olivia en niet een verhaal dat geschreven was over Olivia, wat ik toch een erg groot verschil vind.
— Fien

Passage uit het boek

‘Wat ben je aan het lezen?’ vroeg ineens een diepe stem in mijn oor.
‘Fuckerdefuck, fuck, fuck!’ Ik kreeg zowat een hartstilstand en drukte het boek op mijn hart. Ik keek op om te zien wie me de stuipen op het lijf had gejaagd en keek in het gezicht van een jongeman met donkerbruin haar die duidelijk glimlachte om mijn reactie. Hij haalde zijn hand door zijn haren en ze bleven even rechtop staan om daarna genadeloos weer neer te vallen.
‘Aha… je kunt stevig vloeken,’ zei hij. ‘Het is altijd een goed teken als een meisje stevig kan vloeken.’
‘O ja?’ vroeg ik, nog half verstijfd. ‘En waarom is dat zo?’
‘Dat weet ik niet,’ zei hij. ‘Persoonlijke voorkeur.’
Zowel zijn stem als zijn lach kwamen me bekend voor, en toch kende ik hem niet. Met zijn geruite houthakkershemd en donkere aansluitende jeans zag hij er niet bepaald uit als een gast van het feest. Was hij een van de werkmannen?
‘Wat ben je aan het lezen?’ vroeg hij opnieuw en hij ging zitten op de trappen naast me.
Ik keek hem achterdochtig aan en legde de cover opnieuw op mijn hart zodat hij de titel niet kon lezen.
‘Hoe worden we verliefd?: het laatste mysterie ontrafeld,’ zei hij. ‘Ik had het daarstraks al gezien.’
Jezus, het was best een gênante titel, nu ik hem zo hardop hoorde. Een spottende glimlach maakte kuiltjes in zijn wangen.
‘Verliefd worden we allemaal wel eens,’ zei hij. ‘Dat is niets om je over te schamen.’
‘Jawel,’ stelde ik. ‘Echt wel.’ Ik kon wel door de grond zakken, ik zweer het je.
‘En hoe worden we verliefd? Ben je er al achter gekomen?’
‘Nee, ik ben nog maar pas begonnen met lezen. Ik weet alleen dat ingewikkeld is en dat het allemaal begint met onze hormonen… en onze lichaamsgeur.’

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Krystal Marquis – De huwbare miljonairsdochter

Recensie: Sofie Delporte – Ik kan je redden