Recensie: Sophie Hannah – De Moorden op Kingfisher Hill
Hercule Poirot reist op uitnodiging van Richard Devonport per luxe bus naar Kingfisher Hill. Hij is gevraagd om te bewijzen dat Richard’s verloofde niet schuldig is aan de dood van zijn broer Frank. In de bus staat een vrouw in paniek op en eist een andere plek, ze beweert dat als ze op haar plek blijft zitten ze vermoord zal worden. Poirot ruilt van plek met haar en gaat aan de slag als hij bij de Devonports aankomt. De verbijstering is groot als de vrouwelijke passagier daar aanklopt en even later vermoord wordt gevonden. Wie is de mysterieuze vrouw en wie heeft haar vermoord?
ISBN: 9789044360424 – Uitgeverij The House of Books – Aantal pagina’s: 288 – Detective
3 van de 5 sterren – Frederique
Start scrollen!
Vanaf hier weet je binnen één minuut of dit boek bij je past.
Recensie in één zin
‘Een intrigerend nieuw Poirot-mysterie van Sophie Hannah in de stijl van Agatha Christie’
Hoofdpersonages
Hercule Poirot wordt door Richard Devonport uitgenodigd om naar het landgoed Kingfisher Hill af te reizen om zo de moord op diens broer, Frank, op te lossen. De huidige verdachte is Helen Acton, de verloofde van Richard, en hij is er heilig van overtuigd dat zij onschuldig is. Poirot wordt in zijn onderzoek bijgestaan door Edward Catchpool, een weinig opmerkzame rechercheur en de verteller van het verhaal. De ouders van Richard, Lillian en Sidney Devonport zijn weinig toegeeflijk als ze er achter komen wat Poirot komt doen op hun Kingfisher Hill, zij willen vooral met rust gelaten worden. Hun dochter Daisy, haar verloofde, Oliver Prowd, en vrienden Godfrey en Verna zitten ook niet echt te wachten op Poirot en Catchpool. En dan heb je ook nog de mysterieuze vrouw in de bus die openlijk toegeeft dat ze een moord heeft gepleegd…
— Frederique
Sfeer
Sophie Hannah weet in het boek een heel gemoedelijke sfeer te creëren. Er worden weliswaar meerdere moorden gepleegd, maar de spanning wordt nooit echt dreigend. De Moorden op Kingfisher Hill is een boek waarbij het echt draait om het mysterie en het oplossen van de moord, niet om de gruwel ervan.
— Frederique
Schrijfstijl
De schrijfstijl van Hannah is makkelijk in te komen, maar moeilijk om echt door te lezen. Ze weeft de mysteries met gemak aan elkaar en houdt de aandacht vast tot op het laatste moment. De echte ontknoping valt echter enorm tegen, wat dan wel echt een domper is.
— Frederique
Passage uit het boek
‘Mesdames et messieurs!’ riep Poirot om de aandacht te trekken, en hij stelde dezelfde vraag aan alle inzittenden: hadden ze iets gezien? Was iemand belaagd of verwond? Waar kwam dit met bloed besmeurde materiaal vandaan?
Telkens weer kregen ze hetzelfde antwoord. Niemand had ook maar iets verontrustends of opmerkelijks gezien. Verscheidene passagiers hadden tijdens de tussenstop even door het gangpad gewandeld om de benen wat te strekken zonder zich buiten bloot te hoeven stellen aan de snijdende wind, maar niemand had zich gewelddadig gedragen; niemand had in elk geval iets gezien. Iedereen was het erover eens dat de jongedame die eerder zoveel onzinnige drukte had veroorzaakt met haar eis van zitplaats te wisselen, na te zijn uitgestapt niet meer was teruggekeerd.’
Leesvoorschrift
De Moorden op Kingfisher Hill komt het best tot zijn recht als het buiten stormt en regent, maar het binnen lekker warm is met een grote mok thee. Én met niemand in de buurt die je kan storen zodat je niet wordt afgeleid.
Voor vrouwen of mannen?
50%
50%
Hoe dik is de pil?
Ook gelezen? Hoeveel sterren krijgt dit boek van jou?
+ Er zijn nog geen reacties
Reactie toevoegen