Na haar 26e verjaardag te hebben gevierd in Californie in 1976, belandt Dana plots op onverklaarbare wijze op een plantage in Maryland. Het is 1815. Omdat ze Zwart is, wordt Dana er als een tot slaaf gemaakte vrouw beschouwd.

In Maryland ontmoet ze Rufus voor het eerst: hij ligt in het water en als Dana niet ingrijpt zal hij verdrinken. Ze redt zijn leven en dat zal keer op keer gebeuren. Geen van beiden begrijpt Rufus’ macht om haar op te roepen als hij in gevaar is, noch de betekenis van de banden die hen binden. Hoe vaker Dana hem redt, hoe meer ze zich ervan bewust is dat haar eigen leven misschien voorbij zal zijn, voordat het zelfs nog maar is begonnen.

ISBN: 9789056727109 – Uitgeverij Signatuur – Aantal pagina’s: 365 – Roman

5 van de 5 sterren – Frederique

Recensie in één zin

‘Indrukwekkende roman die je nog lang aan het denken zet.’

Hoofdpersonages

Dana Franklin, een 26-jarige zwarte vrouw in 1976, weet duidelijk wat ze wil in het leven en heeft dan ook graag zelf de touwtjes in handen. Ze gaat net samenwonen met haar grote liefde Kevin, maar nog voordat ze alle dozen hebben uitgepakt wordt Dana getransporteerd naar 1815. Dit gebeurt meerdere keren, zonder dat Dana hier zelf controle over heeft.
Rufus Weylin, blanke zoon van een plantage- en slaveneigenaar in 1815, roept elke keer als hij in doodsangst is onbewust de hulp in van Dana waardoor ze telkens in zijn tijd belandt. Dit verandert niet alleen Dana’s leven voorgoed, maar heeft ook de nodige uitwerking op dat van Rufus.
— Frederique

Sfeer

Verbonden heeft een spanning die maar moeilijk te omschrijven is. Meteen vanaf de eerste pagina zit de spanning er goed in, je zit constant op het puntje van je stoel en moet gewoon doorlezen om te weten hoe het afloopt. Terwijl je leest voel je zowel verontwaardiging als ontzag en denk je na over de diepere onderliggende betekenissen van dit boek.
— Frederique

Schrijfstijl

Het boek is in de ik-vorm geschreven waardoor je in de eerste pagina’s toch een klein beetje in moet komen, maar daarna leest het verhaal enorm vlot. Octavia E. Butler weet de beladen onderwerpen van deze roman op een redelijk luchtige manier aan te kaarten en het verhaal zo te schrijven dat je erdoor wordt meegesleept.
— Frederique

Passage uit het boek

‘‘Hij leeft nog!’ riep de vrouw. Ze trok hem in haar armen en smoorde hem zowat. ‘O Rufus, kindje toch…’
Rufus. Wat een lelijke naam om er een niet onaardig uitziend joch mee op te zadelen.
Toen Rufus zag dat zijn moeder hem vasthield klampte hij zich aan haar vast en zette het op een schreeuwen. Aan zijn stem mankeerde in elk geval niks. Vanuit het niets klonk er een andere.
‘Wat is hier voor den duvel gaande?’ De stem van een man die op hoge toon antwoord eiste.
Ik wendde me geschrokken om en keek recht in de loop van het langste geweer dat ik ooit had gezien. Ik hoorde een metalige klik en zat als verlamd bij de gedachte dat ik doodgeschoten zou worden omdat ik de jongen het leven had gered. Ik zou doodgaan.
Ik wilde iets zeggen maar mijn stem liet het afweten. Ik voelde me misselijk en duizelig. Mijn zicht werd zo wazig dat ik het geweer of de man erachter niet meer kon onderscheiden. Ik hoorde een vrouw op scherpe toon iets zeggen, maar ik was in mijn paniek te ver heen om te verstaan wat ze precies zei.
En toen waren de man, de vrouw en de jongen, het geweer allemaal weg.’

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Tammye Huf – Een volmaakte eenheid

Recensie: Ildefonso Falcones – De vrouwen van de…