Kort na elkaar worden kinderen van bekende Belgische zakenmannen en politici op een gruwelijke wijze vermoord. Alles wijst erop dat het een afrekening is met het verleden van de vaders van die vermoorde jongeren. De manier waarop de moorden gepleegd worden, doet denken aan een reeks misdrijven in België op het einde van de jaren negentig. De dader van toen werd nooit gevat.
Peter Saelens stelt een team samen om de moordenaar te vinden. Het team- bestaande uit Marjolein De Vriese, Nathan Durnez, Amrani en Saelens zelf- heeft het gevoel dat ze tegengewerkt worden van hogerhand. De dader lijkt hen met hints die hij achterlaat bij zijn slachtoffers iets te willen vertellen. En wie is die mysterieuze zevende persoon waar zoveel om te doen is?
Stilaan ontrafelt het team van de federale politie in Brussel het mysterie en dreigen hooggeplaatste personen hun masker te moeten afzetten.

ISBN: 9789463373135 – Uitgeverij Pelckmans – Aantal pagina’s: 486 – Thriller

4 van de 5 sterren – Marita

Recensie in één zin

‘De engelenmoord is een spannende en originele thriller die tot op de laatste bladzijde voor verrassingen blijft zorgen.’

Hoofdpersonages

De hoofdpersonages in De engelenmoord zijn Marjolein De Vriese en Nathan Durnez.
Marjolein is een jonge en onervaren rechercheur. Op zevenjarige leeftijd was zij er getuige van hoe haar vader vermoord werd. Dezelfde dag verdronk haar zusje Emma, ook hiervan was Marjolein getuige. Ze voelt zich er nog steeds schuldig over dat ze geen van hen beiden kon redden. De moorden nu zijn duidelijk gelinkt aan hetgeen er toen gebeurde met haar familie. Haar vader werkte aan de zaak van de moorden in het verleden op het moment dat hij vermoord werd.
Nathan is een Waalse rechercheur. Hij drinkt overmatig veel en gebruikt onnodig veel medicatie. Zijn ouders zijn gescheiden. Zijn moeder woont in een armzalige caravan. Zijn vader, die vermoord werd, was een travestiet. Nathan draagt de sporen van deze ongewone jeugd.
Aanvankelijk is de sfeer tussen Marjolein en Nathan zeer gespannen, maar stilaan groeit het vertrouwen tussen hen.
— Marita

Sfeer

Ik had even tijd nodig om in het verhaal in De engelenmoord te komen. Maar eens het verhaal goed op gang komt, wordt je erin meegesleurd en ben je even nieuwsgierig als de hoofdpersonages naar wie die zevende persoon zal blijken te zijn en hoe alles aan elkaar gelinkt is.
Soms is het boek iets moeilijker te volgen doordat er nogal veel personages in voor komen. Maar dat doet zeker geen afbreuk aan de spannende sfeer doorheen het ganse verhaal. De korte hoofdstukken maken het boek vlot leesbaar.
— Marita

Schrijfstijl

De schrijfstijl van Bjorn Van Den Eynde in De engelenmoord is direct en duidelijk. De personages worden duidelijk omschreven zodat je je er een eigen voorstelling kan van maken. De schrijver geeft stukje bij beetje informatie over het verleden van de hoofdpersonages waardoor je meer empathie voor hen voelt.
Bjorn Van Den Eynde slaagt erin om ons keer op keer te misleiden. Als je denkt te weten hoe de vork in de steel zit, gebeurt er iets dat je eigen theorie van tafel veegt. Hierdoor wil je steeds maar verder blijven lezen.
Het plot is origineel en verrassend, met een kanjer van een cliffhanger als slot van het verhaal.
— Marita

Passage uit het boek

‘Nathan Durnez speelde met een lolly tussen zijn vingers. Zo’n exemplaar met room en de smaak van aardbeien vond hij vreselijk. En aan de staat van de metalen bak waar hij in had gelegen te zien, was dit met zekerheid een versuikerd exemplaar.
Er waren amper een paar mensen in de kleine buurtwinkel in de Arteveldestraat, op een paar honderd meter van Nathans tijdelijke stek aan de Oude Graanmarkt. Er heerste een gevoel van marginaliteit dat Durnez niet onbekend was. Ook hij had het nooit breed gehad, met ouders die amper rondkwamen en geregeld terugvielen op een leefloon.
Zijn jeugd was heel anders geweest dan die van bijvoorbeeld Amrani. Zijn collega was van goeden huize, had veel geld geërfd en deed met zijn dure Rolex en designermaatpakken niet de minste moeite dat te verbergen.’

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Bjorn van den Eynde – Stoute kleine piranha

Recensie: Chris Carter – Gezicht van het kwaad