Op Elandeiland is altijd wel iets te beleven. Rosa en oma Nan zien een alarmvuurpijl en haasten zich naar de Pootjebaai om te kijken wie er in nood is.
Als ze aankomen, ontdekken ze dat het strand is bedekt met plastic. Een familie strandotters die zeewier verbouwt, doet hun best om alles op te ruimen. Rosa en Oma Nan schieten meteen te hulp, maar ze moeten wel nog steeds uitzoeken wie die alarmvuurpijl heeft afgeschoten.
Misschien kunnen de otters helpen een vlot te bouwen om de schipbreukelingen te bereiken!

ISBN: 9789047713470 – Uitgeverij Lemniscaat – Aantal pagina’s: 163 – Kinderboek

3 van de 5 sterren — Eline

Recensie in één zin

‘Een avontuurlijk deel van de Elandeiland-serie.’

Verhaallijn

Elandeiland: De strandotters begint met een landkaart van Elandeiland. Deze kaart zorgt ervoor dat je als lezer een beeld krijgt van de verschillende plekken op Elandeiland. Er zijn echter maar weinig plekken die in dit deel van de serie aan bod komen. Wellicht zijn er in andere delen van de serie meerdere plekken beschreven.
Vervolgens begint het verhaal vrij direct met een passage dat Rosa een oude radio aan het repareren is. Dat het verhaal zo direct begint, vond ik persoonlijk prettig. Je zit er dan gelijk goed in. Daarentegen vind ik het jammer dat het verhaal is geschreven in de verleden tijd. Wanneer dit in de tegenwoordige tijd zou zijn, zou het verhaal nog meer aanspreken.
— Eline

Illustraties

Elandeiland: De strandotters bevat veel illustraties. Dit geeft het verhaal extra kracht. De illustraties zijn overwegend grijs, met een aantal lichtblauwe accenten. Wanneer er meer kleur aan de illustraties zou worden toegevoegd, spreken deze denk ik nog meer aan.
— Eline

Stukje uit het boek

‘Rosa zat aan de oever van het Juwelenmeer te prutsen aan een kleine, kapotte radio. De behuizing was al jaren geleden gebarsten en er staken draden naar buiten als ongewenste haren op de kin van een oude vrouw.
‘Doe je best!’ zei oma Nan, die druk bezig was het gewei van Albert de Eland te bevrijden. Hij zat verstrikt in lianen en werd steeds bozer. ‘Ik kan niet wachten om na al die jaren mijn lievelingsprogramma weer te horen!’
Rosa duwde en trok wat, maar er kwam geen geluid uit het apparaat. ‘Ik heb geen idee wat ik aan het doen ben!’ mopperde ze, terwijl ze een draad door een gaatje stak. Er klonk even “FZZZZT!’ uit het kleine luidsprekertje, toen werd het weer stil.
‘Geen enkele beginner weet wat hij doet,’ zei Nan. ‘Maar je leert het snel genoeg!’
Rosa blies hard uit en probeerde het nog eens, maar haar aandacht werd afgeleid door een gloeiende rode ster die kilometers verderop in de heldere lucht oprees. Hij deed haar denken aan een langzame vuurpijl.
‘Nan!’ riep ze. ‘Wat is dat?’
Biggetje, de dwerguil die de wacht hield bij hun blokhut, vloog op uit zijn schuilplaats in de muur.
‘ALARM! ALARM!’ krijste hij. Daarna dook hij naar beneden en landde op Rosa’s hoofd. Nan liep in hun richting met haar handen in haar zij, naar de lucht kijkend. Ze haalde haar telescoop tevoorschijn en schoof hem uit tot zijn volle lengte.
‘Krijg nou wat,’ zei Nan. ‘Dat is een noodsignaal!’‘

Voor wie is het boek?

Elandeiland: De strandotters is geschikt voor kinderen vanaf negen jaar.

Voor meisjes of jongens?

Type verhaal?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Francine Oomen – Hoe overleef ik alles wat…

Recensie: Zadie Smith & Nick Laird – Weirdo