Starr Carter woont in een armoedige, zwarte buurt, maar gaat naar een dure witte school. De balans die Starr tussen deze werelden heeft gevonden, wordt overhoop gehaald als haar beste vriend Khalil voor haar ogen wordt doodgeschoten door een politieagent, onschuldig. Verslagen door emoties probeert Starr zichzelf te herpakken in een samenleving vol ongelijkheden. Overleven in de twee werelden wordt steeds lastiger en de waarheid spreken krijgt een hoge prijs.

ISBN: 9789041713629 – Uitgeverij Rainbow – Aantal pagina’s: 362 – Young adult

5 van de 5 sterren – Ies

Recensie in één zin

‘Een Black Lives Matter-jeugdboek dat helaas nog steeds relevant is, nu meer dan ooit.’

Hoofdpersonages

Starr Carter is de dochter van Big Mav, een ex-dealer en icoon in Garden Heights. Zij en haar twee broers Seven en Sekani zitten op een dure witte school en dit zorgt voor een wankel evenwicht in Starrs leven. Ze heeft witte vriendinnen en een wit vriendje op school en zwarte vrienden uit de buurt. Als haar beste vriend Khalil voor haar ogen wordt doodgeschoten door een witte agent, beseft Starr hoe lastig het is om deel uit te maken van twee zulk verschillende werelden.
— Ies

Sfeer

De dood van Khalil vindt vroeg in het boek plaats, misschien iets té vroeg, want als lezer ken je Khalil niet echt. Daardoor komt zijn dood minder hard aan, al voel je direct welke impact dit gaat hebben op Starrs leven en de gemeenschap. Het gevoel van onmacht en de drang naar gerechtigheid blijven je het hele boek achtervolgen. Met de huidige ontwikkelingen in het achterhoofd komt dit boek nog meer tot leven en besef je als lezer dat dit voor heel veel mensen (vooral in Amerika) dagelijkse kost is.
— Ies

Schrijfstijl

The hate u give is geschreven vanuit het oogpunt van Starr, een zestienjarig meisje. Haar gedachtes en manier van praten zijn typerend voor een pubermeisje en het is duidelijk dat leeftijdsgenoten van Starr de doelgroep van dit boek zijn. Toch leest het boek ook fijn voor volwassenen. Het boek bestaat uit vijf delen, waarin steeds een tijdsprong van een aantal weken wordt gemaakt. Het aanduiden van de delen is eigenlijk overbodig (maar niet storend), het verhaal is zo geschreven dat het heel duidelijk is op welk moment het zich afspeelt.
— Ies

Passage uit het boek

‘O nee, nee, nee.’ Khalil beweegt niet meer. Hij zegt geen woord. Hij kijkt me niet eens aan. Zijn lichaam verstijft, en hij is dood. Ik hoop dat hij God ziet. Er schreeuwt iemand. Ik kijk door mijn tranen. Agent Een-Vijftien schreeuwt tegen me en richt hetzelfde pistool op me waarmee hij mijn vriend doodschoot. Ik doe mijn handen omhoog.’

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie Angie Thomas – De roos uit het beton

Recensie: Angie Thomas – Niet te stoppen